de Ki; ayak izlerimizi yosun yeþili çakýl taþlarýnýn arasýna sakladýk. de ki; yürek izlerimizi; adým adým Ýstanbul denizinde ýslattýk. alnýmýza düþen ilk yaðmur damlasýydýk saklanmýþtý kýz kulesini içine de ki; onu yakaladýk .
vapur bacasýndan kanatlarýna is bulanmýþ bir martý kýz kulesinin gölgesinin düþtüðü sularda yýkýyor kanadýný.
de ki; gözlerimizi deniz mavisi yüreklerimizin bulutuna sakladýk de ki; yüreklerimizin mavisini kimselere görünmeden ve sýrýlsýklam Ýstanbul olup sokak sokak adýmladýk. de ki; aðýr bir sýkýntý vardý duvar taþlarý yalnýzlýklarý konuþuyordu. bizim gözlerimiz kapalýydý, açýversek, gökyüzü patlayacaktý. açmýyorduk gözlerimizi yalnýzlýklara meydan okuyorduk. de ki; kan-ter içinde
güneþin doðduðu yöne bakan odamýzda seviþiyorduk. bütün baharlara ve gelmeyecek vapurlara meydan okuyorduk.
de ki; sýrýlsýklamdýk erken bir devri alemin geç kalýnmýþ hali gibi. de ki; zamaný tanýmýyorduk hadi anlat bana, þimdi saat kaç …
Cevat Çeþtepe
eski tarihli bir çalýþma........
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.