MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Babamdı
CEntilmenCE

Babamdı



(’Adam gibi Adam’ýn ardýndan...)

Gitti…
Bu kez býrakýp bizi,
Gitti.
Sessiz, sedasýz..
Zaman durdu sanki
Ruhumun gülleri soldu
Onunla birlikte,
Ýçimdeki çocukta öldü.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Nasýl kabul ettim,
Nasýl boyun eðdim gidiþine,
Bilmiyorum.
Delicesine seviyordum.
Onsuz asla, diyordum.
Sevgiydi, þefkatti, yaþamdý
Umuttu, dosttu, insandý
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Hep gideceðinden korkardým
Çocukluðumdan beri,
Ýçimde büyüyen,
Bir korku olmuþtu
Bir gün, diyordum
Ya bir gün giderse
Býrakýp da bizi,
Ne yaparým?
Nasýl yaþarým onsuz?
Yýllarca...
Hep bu korkuyla yaþadým.
Yüreðimi daðladým.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Çok küçüktüm
Ýlk kanseri yaþadýðýnda
Kurtulamaz, deseler de,
Biz hep inandýk;
Bizimle kalacaðýna
O çocuk aklýmla,
Beni onsuz koymayacaðýna.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Bugün gibi hatýrlarým;
Her gece yataðýmda,
Dua eder saatlerce,
Yalvarýrdým Allah’a,
Almasýn onu bizden diye.
Bütün aile duacýydýk,
Yaþamasý için
Sanýrým duydu Rabbim.
Çocuk saflýðýndaki sesimi.
Býrakýp gitmezdi,
Bunu bize yapmazdý.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Hayatýn büyük acýlarýyla,
Yaþýmdan büyük sýkýntýlarla,
Ýlk kez tanýþtýðýmda,
Dokuz yaþýndaydým,
Minicik bir kýzdým.
Babasýzlýðý düþünmek,
Çok aðýr olacaktý,
Baba sevgisiyle boðulmuþ,
Çocuklar için.
Nasýl severdi bizi,
Nasýl okþardý.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Her zaman bizimleydi,
Severdi saatlerce,
Bütün dünyasý yapardý bizi.
Ona yaranmak için,
Neler yapardým neler …
“Konyalý”yý oynar,
Raký içerdik birlikte,
Saatlerce güldürürdüm.
En büyük keyfimdi,
Birlikte olduðumuz saatler.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Büyük adamdý babam.
Biz de onun büyümüþ,
Küçük çocuklarýydýk.
Ama asla bize,
Küçük çocuk gibi davranmazdý.
Alacaðý kararlarý sorar,
Bizim de onaylamamýzý isterdi.
Hayrandým ona,
Vazgeçilmezimdi.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

“Sen þeytandan üç gün önce doðmuþsun kýzým ”
Derdi,
Belki de,
Yaþýmdan erken büyümüþtüm.
Arkadaþlýk ederdim zaman zaman.
Bizimle biraz daha fazla kalsýn diye,
Annemle birlikte,
Evin erkeði olmuþtuk.
Onun yüreðiydik
Sevgisiydi gücümüz.
Doyamazdým, kýyamazdým,
Ben onsuz yapamazdým.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Önce hastalýðý geldi,
Sonra yokluðun darbesi.
Para sýkýntýlarý baþlamýþtý,
Hiçbir þey için üzmüyor,
Sýkýntýlardan uzak tutuyorduk
Onun yorgun yüreðini.
Böyle zamanlarda tanýþtýk;
Dost gibi görünen,
Sahte dostlarýmýzla.
Dost sanmýþtýk iyi günde gülenleri,
Þimdi nerdeydi onun sevenleri.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Görebiliyordum;
Ýçten içe eridiðini,
Yaþamýn gerçek yüzünü gördükçe.
Yenilgi yoktu bizim için.
Kolayý seçmek yoktu.
Savaþ açtýk yokluða,
Yoksulluða.
Annemle ikimiz,
Eliþi yapýp sattýk.
Ýnsanca yaþayabilmek için.
Ama onurumuzu satmadýk.
Evi iyi idare ediyorduk da,
Borçlarý kapayamýyorduk bir türlü.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Bir anda yapayalnýz kaldýk,
Bu dünyada,
Bize destek olacak,
Yardým edecek hiç kimse yoktu.
Annem dirayetli kadýndý.
Birisinde görmüþ;
Kesekaðýdý yapýp satýyorlarmýþ.
Ýyide kazanýyorlarmýþ.
Babama günlerce dil döküp,
Ýkna ettik en sonunda.
Utana sýkýla kabul etti.
Onurluydu, gururluydu, hastaydý.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý,

Baþladýk bütün ahali,
Evde kesekaðýdý yapmaya.
Bir de, satmak gerekiyordu pazarda.
Bu görev de,
Babamla bana düþtü.
Evin büyüðüydüm ya,
El arabasýna koyar,
Pazara götürürdük.
Babam utanýrdý seslenmeye,
Bense o üzülmesin diye,
Aðrýna gitmesin diye,
Dört dolaþýr pazarý,
Satardým hepsini.
Ahh! canýmdý o benim.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Öyle mutlu olurdum ki, anlatamam.
Kazandýðýmýz parayla yiyecek alýr,
Dönerdik eve.
Savaþ kazanmýþ komutan gibiydim sanki.
Çekip çevirmeye baþlamýþtýk artýk evi.
Dýþarýya eliþi de yapýyorduk hala.
Okul saatlerinden arta kalan,
Zamanlarda,
Yardým ederdik anneme.
Annem sultanýydý, sýrmasýydý
Sarýgülüydü babamýn.
Evimizin direðiydi babam.
Benim gönlümün þahý.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Yýllar böyle sýkýntýyla geçti,
Vazgeçmek zorunda kaldým okumaktan.
Ýþe girip çalýþmak oldu kararým
Üniversite okumak;
En büyük hayalimdi oysa,
Gittikçe uzaklaþan bir hayal.
Hiç bilmediler içimde sönen bu ateþi,
Yýllar sonra anneme kýzýp,
Aðlayarak açýklayana kadar.
Hayatým, ideallerim feda olsun.
Üzülmesin, hastalanmasýn,
Yeter ki, þifa bulsun
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Çalýþmaya baþladým
Artýk para kazanýyordum.
Her þey yolunda gibiydi.
Bu kez kalbi tekledi.
Yorgun yüreði taþýyamaz oldu onu.
Ameliyat dediler,
Birden her þey deðiþiverdi,
Yýllar öncesine geri döndük.
Yine kaybetmekle karþý karþýyaydým,
Olamazdý, yapamazdým onsuz.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Erkek olmayý,
Ýlk kez o dönemlerde,
Çok istemiþtim.
Yetmiyordu gücüm kimi zaman
Bazý þeylere.
Hastane bahçelerinde
Tutamýyordum,
Fenalaþýnca yanýmýzda,
Bir erkek yoktu
Ona sahip çýkabilecek.
Bir büyük yoktu,
Doktorla konuþacak.
Yine ben büyük olmuþtum,
Yirmi yaþýndaydým oysa.
Onun için erken büyüdüm ben.
Olsun ne çýkar,
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

“Ameliyat olmazsa,
Ölecek” dedi doktor.
Kabul etmiyordu bir türlü.
Ýkna ettim sonunda.
Yalvara yalvara.
“Bakarým sana” dedim ‘yýllarca’
Felç olma riski,
Çok yüksekti.
Yine kaybediyordum babamý.
Yalvarmalarýma dayanamadý.
Kabul etti ameliyatý.
Üç damarý deðiþti,
Baþarýlý bir operasyonla,
Kurtuldu.
Yine sýkýntý, stres yasaktý.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Ona belli etmeden,
Yaþadýk tüm sorunlarý.
Annemle beraber,
Halletmeye çalýþýrdýk problemleri.
Varsýn o yanýmýzda kalsýn da,
Biz herþeye razýydýk.
Kimsemiz yoktu baþka,
Bütün dünyamýz ailemizdi.
Tutkuyla baðlýydýk birbirimize,
Yanlýþ zamanlarýn yanlýþ seçimleri
Aðýr gelmiþti kardeþimize
Yine babamla düþtük,
Ankara’nýn yollarýna,
Kaçýrdýk kardeþimi,
Yanlýþlarýndan çaldýk onu.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Yýllarca arkamda durdu,
Sezdirmeden gizlice.
Evlendim, yuvadan uçtum.
Benden daha çok sevdi.
Torunlarýný belki de.
Dedeleriydi çocuklarýmýn.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Hasta olduðumu duydu bir gün,
Yýkýldý tekrar,
Kendi yaþadýklarýný düþündü belki de.
Evlat acýsý,
Can derdinden,
Daha aðýr olsa gerek.
Ýki yýl acýlarýmý yaþadý gizli gizili
Yaralý bir kuþ yavrusuymuþum gibi,
Sardý yaralarýmý,
Belli etmedi,
Üzülmeyeyim diye.
Çok aðýrdý evlat acýsý.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Benim de bir yavrum vardý
Býrakýp gitmek istemediðim,
O günlerde daha iyi anladým onu
Nasýl direndi.
Nasýl mücadele etti hastalýklarýyla.
Bir sürü yavrusu vardý,
Kanadýnýn altýnda.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Tam “herþey düzeldi” derken;
Bu meret hastalýk,
Tekrar geri geldi.
Ses kýsýklýðý diye
Gittiðimiz doktor;
“Ciðerde tümör var,
Büyük ihtimalle kanser”,
Dediðinde;
Ayakta duramayacak kadar,
Döndü herþey.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Dýþarýda beni beklerken babam,
Çýkýp nasýl söyleyebilirdim ona,
“Öleceksin” diye?
O ki hayata hep meydan okumuþ
Asla pes etmemiþ,
“Ýnadýna yaþayacaðým” demiþ.
Ýp gibi inen gözyaþlarýmý silip
Yeniden dimdik durarak,
Çýktýðým odada,
Býrakmýþtým onu aslýnda.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Gittiðimiz doktorlarýn hepsi,
Aðýz birliði etmiþlercesine,
“En fazla bir yýl…” demiþlerdi.
Bense hala oynuyordum ona.
O günlerde öðrendim;
Bu kadar iyi oyuncu olduðumu.
Bu sefer biliyordum,
Babamý tutamayacaðýmý.
Ama yinede;
Oradan oraya vuruyordum kendimi.
“Acaba” diye.
“Son bir umut” diye..
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Sýkýca tembihleniyordu;
Doktorlar, hemþireler,
Aðýzlarýndan birþey kaçýrmasýn diye
Güzel giyiniliyor,
Makyajlar yapýlýyor,
Maske yapýyordum kendime,
Bilmiyordu ki!
Hayatýmýn erkeðini kaybediyordum.
Bu sefer gidiyordu,
Bir daha dönmemecesine,
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

O gün gelmiþti,
Annemin uyandýrmasýyla fýrlamýþtým.
Biraz önce getirmiþtik hastaneden,
Doktor serum falan derken,
Babama baktým, baktým
Gözlerinde o gün ölümü gördüm.
“Biz eve gidelim” dedim.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Evindeydi þimdi.
Gidiyordu babam.
Evinden, evimizden gidiyordu
Evimizin direði.
Bir elim kalbinde,
Bir elim þah damarýnda.
“Diðerine mat” demiþlerdi.
Gidiyordu yiðidim,
Gidiyordu aslaným.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Eniþtem ve ben baþýnda,
Nabzýný tutmuþ,
“Gidiyor” dedi eniþtem.
Bütün aile feryat figan.
Yalnýzca ben ve eniþtem sakin.
“Durdu”, diyorum.
“Nabýz yavaþladý”
Sonra, “durdu” diyor
Ben “baþladý” diyorum.
Bir sonsuz yolculuk baþlamýþtý.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Sustu her þey…
Kalbi durdu, nabzý atmaz oldu.
Gitti…
Hayat durdu sanki o an.
Yýllarca peþinde koþtuðum adam,
Gitmiþti, arkasýna bile bakmadan.
Acýlarý bitmiþti onun,
Benimse, yýllarca ayakta tutan kuvvetim.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý.
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Nasýl unuturum ben,
Bu adamý?
Çocuðum gibi emek verdiðim,
Ellerimle beslediðim,
Bu kadar sevdiðim,
Erkeðimi nasýl unuturum?
Þimdi,
Gözlerimden süzülen yaþ
Boðazýmda bir düðüm.
Ýçimde sallanan bir boþluk.
Gittikçe büyüyen özlemi var.
Ahh seviyorum ben onu
Dünyalar kadar.
Ýlk erkeðim, ilk aþkýmdý, atamdý
O benim sevgi dolu,
Babamdý.

Sevgi’yle… Centilmen’ce…
08-13/01/2006-Ankara

Metin Baþol





Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.