Senleyken bir baþkaydý her þey… Hayata açýlan pencerem gibiydin aslýnda sen… Sana bakmak seninle konuþmak bir sözünü duymak yaþatýrdý beni… Aklýmdan geçirmezdim asla.. Gideceðini bir gün.. Hani birkaç sözcük fýsýldardýn kulaðýma.. Sesini duymak bile yeterdi bana… Seninle olan zamanlarý durdurmak isterdim bazen.. Sonsuza dek sürsün diye.. Zaman geçti … Sen gittin… Dur diyemedim yine.. Kayýp gittin ellerimden… Avuçlarýmda biriktirdim senin gelme umutlarýný… Saniyesine dek saydým zamanlarý… Sen gel diye.. Senle olan zamanlarým baþladýkça daralmaya; Bir garip hüzün sardý beni yalnýz sabahlarýmda.. Geceleri bekledim sonra sabahlarý öðlenleri… Ne zamanýn önemi vardý ne günlerin ne de saatlerin.. Senle olmak dýþýnda eminim … Yalandý hepsi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
sessiz_sokak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.