Sanki gittikçe daralan bir çemberin içindeyim... Susmak tek çare gibi geliyor.. Sözcüklerimse gittikçe büyüyor ruhumun karanlýðýnda... Yeni yeni ihtimallere sürüklüyorlar beni... "Susmak deðil asýl çare" diyorlar... Dinlemiyorum kimseyi.. Çare diye avuttuðum þey kendimi kaçmak için bir sebepmiþ meðer... Kilitliyorum ben yine sözlerimi... Avunmak için bir sebep daha... Seni benden alan her þeye biraz daha kýzýyorum bu sabah... Gecelerimde ise beni aðlatarak kayboluyorsun yine... Tek bir sözün allak bullak etti hayatýmý... Anlasana artýk,o kadar deðerlisin iþte... Ne güzelsin derlerdi hep... Ne kadar güçlüsün... Ne kadar þanslýsýn... Göremiyorsun belki güzel falan deðilim aslýnda ben... Günlerdir aðlýyorum iki sözünle ,güçlü müyüm sence? Sonuncuda haklýlardýr belki... Bu kadar þeyi yaþamak için çok þanslý biri olmak gerek... Sosyal Medyada Paylaşın:
sessiz_sokak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.