UZAK BIR HAYAL OLDUN ŞEHR-İ VAN’IM CEntilmenCE
UZAK BIR HAYAL OLDUN ŞEHR-İ VAN’IM
Anýtý dikilmiþ inci kefallerinin olduðu yerde Doðu’nun gizemli þehrinin tam merkezinde Bir kamu binasýnýn yüksek balkonundan uzaklara Mola anlarýnda bakardým üstündeki bulutlara Sýgara dumanýný içime yudum yudum çekerek Yarýmay gibi yükselen bir daðdýn sen ey Erek Sordum dostlara söylemiþlerdi senin adýný Seyreyledim gün be gün, ben Erek daðýný Bazen gün batýmý zamanlarda hüzünlenerek Bazen yeni baþlayan güne gülümseyerek
/Konak, Erek, Edremit, Süphan, Erciþ, Kefal ve Adýr Güftesi henüz yazýlmamýþ, bir þarkýnýn notalarýdýr/
Kalesinden kuþbakýþý seyreyledim þehri-Van’ý Bir festival coþkusu vardý, festi-Van zamaný Kalede davul gibi þiþmiþti yorgun ayaklarýmýz Sýzlýyordu birazcýk kondisyonsuz bacaklarýmýz Edremit’te romantik bir gün batýmý zamanýnda Dostlarla baþbaþaydýk biz, bir masa etrafýnda Sodalý su yorgun ayaklarýma ne de iyi gelmiþti Gün batýmý güzelliði bambaþka bir tat vermiþti Ince belli bir bardaktan yudumladýðým çaya Ayaklarým sudayken yaslandým da bir kayaya
/Konak, Erek, Edremit, Süphan, Erciþ, Kefal ve Adýr Yanýk bir türküdür, içli aðýttýr, hüzzam bir þarkýdýr/
Süphan Daðý nazlý bir gelin gibi süzülür durur Gölün öte yakalarýnda düðün dernek kurulur Martýlara kucak açmýþ, düþsel bir cennettir Adýr Bilirim ki, adada Sona’nýn ayak izleri vardýr Içimde kalan tek uktedir; Akdamar Adasý Van’da Kahvaltý sokaðýnda gönlümce dolaþamasam da « Bak hele bak » Yusuf Konak’ta neþeye erdim Dostluklarýn en güzelini ben þehr-i Van’da gördüm Doðal kuþ cenneti Adýr’da kuþlarý göremedim hiç Kuþ kanadýna baðlý aþka, doyunca eremedim hiç Uzak bir hayal oldun þehr-i Van’ým, þimdi içimde Yanýk bir türkü gibisin, mýrýldanýp dururum dilimde
/Konak, Erek, Edremit, Süphan, Erciþ, Kefal ve Adýr Van kedisinin bir gözü, yeþil Erciþ, diðeri gölde mavidir/
Erciþim, Eganis’im, Sona’yý bildim sende Gece koynunda yattým arkasýný göremesem de Yeþillerin arasýnda kaybolmuþ gizemli bir þehir Ne çok saat kuleleri vardý, her yerinde bir bir Büyük cami meydanýnda oturup çayýný içtim Sona’nýn ayaklarýnýn deðdiði yerlerden geçtim Haydar abinin semtine, Haydari mahallesi dedik Tekrar geleceðim dedim ama bir daha gelemedik Beyazýt’ýn doðusundan yol almýþtýk Erciþe doðru Iki yanlýþtýk biz, zaten dönemezdik geçmiþe doðru Sona’yý yol ayrýmýnda býrakmýþtým sürülerin arasýnda Yanýk bir türkü yükselir þimdi Beyazýt’ýn en doðusunda Bilemezdim üç yöne giden yolun, bir yol ayrýmý olduðunu Bilsem de, bir noktanýn, cümlelerin sonuna konduðunu
/Konak, Erek, Edremit, Süphan, Erciþ, Kefal ve Adýr Kabuðun altýnda saklý kalmýþ, hep kanayan yaradýr/
Metin Baþol- Ankara 8-11 Haziran 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
CEntilmenCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.