önce telgrafýn telleri sonra elektrik telleri gömüldü birer birer
kýzýl ötesi mor ötesi sevda nereye tünemeli....
bu þehre astým kendimi karasal iklimlere veda ederken yoksa iyot kokusu muydu baþýmý döndüren ben on yedi yaþ uçurtmalarýna çýta takýyordum kuþ kanatlý bir bulutta ve sen yoktun ufukta hey kara ikliminin aþýk gençleri siz biriktirirken ayakkabýlarý kapý önlerinde aþk dolandý bu þehrin her yerinde bilemem ses girdabýnda kendini duyar mý ?
yamalý aþklar da gördüm bu þehirde gri bina boyalarýný allýk yapan yaþam sevincine zýt renklerde her kalbin bir zulasý var Ýstanbul’un sonsuz kapýlarý çalmadan girer lodosla ve dikiþ atar yürekler küflenip her aþkta...
bu þehir þeytan üçgeni de senin þehrin melek dörtgeni mi diye sordum zayi olmuþ bir yüreðe nefesi yetmedi; gururlanýrdý kara iklimi aþklarý diye iyotlu aþklarýn gerçeði daha keskindi oysa...
aþký kim kaybetti zümrüdü anka kuþunun kanadýnda belli deðil bunu suç sayar bu þehirdekiler almazlar üstlerine aþk kaybolsa da bu þehrin semalarýnda nedeni vardýr; güneþ erken doðmuþtur, ay geç batmýþtýr ve aþk uykuya gelincikli bir yastýkta sonsuza dek dalmýþtýr yamalý aþklarla yaþar bu þehir ama aþk iþte Ýstanbul’a rüzgar kadar deniz kadar benim kadar yakýþýr sarýldýðým yabani kestane aðaçlarýnda gerçekler her bahar tekrar yeþerir boþa meyveler verir ve güler
burasý Ýstanbul hey aþk! tarihini bu þehir yazdý... ve aþk doðru sokaðýnýn yanlýþ çýkmazýnda arandý kentin gölgeleri düþerken asfalta zil çalardý etekleri umursamazca...
elektrik tellerine takýlan uçurtmalarým ayný sonlardayýz onlarda topraðý gözlüyor ben de ah Ýstanbul ! neresi olsa gidip de yatsam mý? yoksa aðlamýþ dedeye kök mü salsam?
Selma Dönmez 8 haziran 2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
selma dönmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.