Leyla’nýn ruhunu taþýyan güzel;
Yüreðim hep zoru mu seçecek?
Hayatýmýn sol anahtarýsýn, özel;
Ömrüm sensiz olarak mý geçecek?
Yaþamýn geçici duraklarýnda beklerken,
Oyuna doymayan çocuklar gibiyim.
Hüznün baðbozumlarýnda yürek teklerken,
Mavi gözlerinin meftun þairiyim.
Zaman saçlarýma yeni aklar eklerken,
Kilit vurduðun aþkýn, son eriyim.
Düþlerimizi yangýnlara serdik seninle,
Acýyý aþka yama yaptýk nur tanem.
Rüzgârýn öptüðü saçlar, ay teninle;
Giriversen kapýdan, þenlenir hanem.
Virgüllerle ayýrdýðýmýz hikâyemize,
Son noktayý birlikte koyalým caným.
Vefanla kolla aþký, ulaþtýr gayemize;
Kurþunlara tutsalar, yanýnda akmaz kaným.
Ýki kiþiliktir sevgim, yüreðe sýðmaz;
Bulamazsýn benim kadar seven birini.
Gülmezse gözlerin, mehtabým doðmaz;
Sensin ýþýldayan yýldýzlarýn þirini.
Aslý’nýn kalbini taþýyan güzel,
Özlemli ruhuma amber kokunu sür.
Yitik yýllarýn vebalini alýr mý ezel?
Hüznün acý sayfalarýný bir bir dür.
Çatlamýþ dudaklarýmdan dökülür gazel,
Bana koþacaðýn gün, bu gündür.
06.06.2010
Muhittin Alaca