benimle büyüyen deli rüzgar
ahh o rüzgar boðdu sesimi...
kaybolan þehrin sularýnda ruhum
sessiz bir gemide sonbahar göðsüm
hoyrat nazarýn yýlgýnlýðýyým
sussan
sis düþüncelerle çoðalan duyuþlara
geçmiþ yazýyorum
ahh ellerim
ölümün rengiyle benzimi sarýp kendimi beyazlýyorum
yahut kanayan güllere karýþýp her vakte aðarýyorum
nasýl anlatsam
aðlayan bir gecede kabrine iniyorum aþkýn
bekar karanlýklarda yaþayan denizim
denizin yoruyor çocukluðumu
bitmiyor fýrtýna günlerce
bahar gözlerime aydýnlýk sokaklar
bekliyorum...
güneþi saklayan nabzýn nefesinde ilhamým
beyaz bir ata binip ay ýþýðýndan geçeceðiz
sýrtýmda yalnýzlýðýmýn hýrkasý
hep o rüzgarla geniþleyeceðiz
anýlarýn buðusuna
sen bilmezsin piþmanlýðýmý mavi
tenimin ateþiyle diline yalan bir kýyamet dokumuþsun
ilerliyorum yeni doðumlarla düþlere
ki bu türkülerin de ahý çaresiz
dokunsan ölecekler hiç bir zamana
sakýn dokunma
dað gibi aðýrlýðýný yýkma üzerime
içimden sen’ler boþalacak
kalk üzerimden
ürkek sabaha býrakýyorum
güzelliðimi
artýk korkmuyorum pencereme vuran saatlerden
gölge gibi düþtüðüm ruhunda kýrdým aynalarý
her akþam saçlarýný karýþtýrýrken
sakýn bakma beyaz bir duvaða
sarma düþlerimi
benimle büyüyen deli rüzgar
ahh o rüzgar boðdu sesimi
uçurumlarýn eþiðinde yalpalandým suretine
unuttum nasýldý gözlerimin içi