Söğüdüm

Ýndir akdenizi gözlerinden,
Dudak dudaða bir þarkýyýz bak
Ben söylerim uzun ince,sen aðzýný oynat
Gökyüzünü düzenle
Kuþlar ve çocuklar yan yana dursunlar
Tara saçlarýný söðüdüm, sularýna gecenin
Buluttan insan yap, aðlamasýnlar

Ömrümün baðý, bahçesi yüzün
Kendi tohumuna uzak çiçeðim
Ölümün dalýndan bir yaprak kopart
Gönder alnýný beþ mevsim öpeyim
Ya geçmiþi durdur, ya zamaný çoðalt

Göðsünün beyaz mermerine deðen rüzgar,
Yeþilini davetkarca sunan baharýn elleriyim
Hangi daða yaslasan sýrtýný, koyaðýna dolup
Ýçine inceden sýzmayý beklerim

Ateþe boyuna su verdiler
Suyu harlayýp körüklediler
Unuttuðumuz kendi bedenlerimizdi
Yüreklerimizin yeri deðil,
Uyudukça, birbirimize uyandý düþlerimiz.

Kar suyu yaktý yanaðýný sokaklarýn
Gece çýkarýp son kat elbisesini
Girdi koynumuza, ýsýndýk
Ýlk kez balta görmüþ aðaç korkusunca
Sokulduk tir tir
Birazdan ortadan ikiye ayrýlmaya hazýr.

Üzülürüm ki heyhat!
Ne çok sevdiler ölümü ne çok
Biz seviþtikçe, dirildikçe aþktan
Daha çok daha çok kinlendiler
Oysa bilmediler ki;
Bizi kurþunlayýp, kendileri öldüler!


Sosyal Medyada Paylaşın: