çok uzak deðil
yarýn akþam
yasýn perdelediði bu sesimle
bir þiir okuyacaðým sana
çünkü yazýnca geçmiyor…
I.
inci dizili ezanlarýn sabahýnda
yarým bir gülüþ
ayýplardan kalan bayramlarýný öpüyor
aðlamaya müsait bir aþk’ýn
sürttükçe dili
kalbinde nefret hali
oysa “yazýna yazýlmýþlar” kitabýný okuyanlarýn
kader kardeþliðidir sarhoþluk
aklýma düþtüðün
en muayyen günümde
ellerle oynaþýyordum
ellerinin kutsallýðýný yitirdiði her gece
/ahh ulan ahh…/
düþünme sen þimdi bunlarý
derin mevzu seni içmek
II..
yasýn perdelediði bir sesle buluþuyor
susku kaçkýný gözlerin
kirpiklerin severdi üvey bakýþlarý
bu yüzden gözümü býraktým
yüzünden giderken býraktým
okundukça dilinde nefsimin selâsý
örtünüyor sözlerimde ibret kelimesi
aþk deyu deyu çekildikçe etlerim
sýnandýkça anladým
okumadým duasýný
þükür
sadece dudak payý
/ahh sevgili ahh…/
düþünme sen þimdi bunlarý
derin mevzu sana içlenmek
III…
aþk’tan acý çekenlerle göçtüm kendimden
kelimelerle dokundum
tuz basýlmýþ yaranýn tadýna
mümkünsüz tarifler büyüttü parmaklarým
ölüm kadar yalnýz parmaklarýna
þizofren dokunuþlarla parmak izimi aldýkça
silindim sûretinden
þimdi bir hiç ve bir piç
oturmuþ seyrediyoruz alemi
sen derin bir sükunet ben hasret
ne zormuþ yarabbi merhamet
tanrýsýný dizelerinde büyütmüþlerdedir medet
/ahh aþk ahh…/
düþünme sen þimdi bunlarý
derin mevzu sende hiçlenmek