Çiy Düşen Zaman Parçası

Çiy düþüyor saçlarýna zamanýn avuçlarýna yýldýz.
Týnazlar tutuþurken gün battý batacak.
Ömrün hitamý bir bidayet bestesinden esinleniyor.
Ýkindi güneþlerinden süzülen ölgün ýþýklar durgun sularda eriyor.
Ýnce bir gül yapraðýndan daha narin bir kýz,
Issýz yýldýzsýz gecelere tutunuyor.


Ayinler yortular renkler ölüyor solgun dudaklarda.
Uzaklarda çok uzaklarda akasya kokan nadir sabahlarda toylar kuruluyor.
Toy kuþlarý þarkýlar söylüyor, tarlalar þen þatýr deðilse de
Suya eðiyor dere kenarlarýnda söðütler salkým saçak dallarýný
Su ürperirken zaman erirken ömür de üþüyor….


Düþüyor gün ince uzun yollara.
Yollar hep ayný yere çýkýyor, ayaðýný sürüyor takvimler günler peþ peþe geçiyor.
Gün hafta ay yýl asýrlar sýrlar gizemli yolculuklar.
Sevda harmanlarýnda dolu baþaklar dövülürken.
Çiy düþen zamanýn ýslak kirpikleri ýþýl ýþýl.
Annelerin gözlerinde nem.
Sarýyor anne yavrusunu gül yapraðý sinesine can kuþum bir tanem diyor.
Her sabah taze bir dünya, taze umutlarla kol kola bir gün.
Yeni baþlangýçlara imza atarken güneþ,
Denizlerde kalyonlar yol alýyor,aðlar çekiliyor dalyanlar þenleniyor.
Durgun sulara gölgesi vuruyor mavnalarýn.
Eriyor zaman ömürler eriyor hitama.
Can can veriyor yeþil dallarda tomurcuklarda
Filizî yeþili gün bitiyor...
Ankara,28.05.2010


Sosyal Medyada Paylaşın: