Çayımın Dumanı Buğusu Sensin

Ankara efkârý bir bende gördü.
Gülüþün efsane duruþun elif.
Ýsmin yüreðime ipek að ördü,
Yüreðim içinde daðýldý lif lif.
Çayýmýn dumaný buðusu sensin.

Naz sana yakýþýr en çok bilesin.
Endamýný yazmak imkansýz senin.
Hüznümü tavrýnla dem dem silesin.
En emsalsiz nakþý sensin desenin.
Çayýmýn dumaný buðusu sensin.

Çayý senle sevdim seni bedelsiz.
Nazýný iþledim sensizken suya.
Kaldým bir vadide ayaksýz elsiz.
Düþüm emanetti gözsüz uykuya.
Çayýmýn dumaný buðusu sensin.

Sabahýn öyküsü buðulanan sýr.
Berrak bakýþlarýn bardaða desen.
Bilmem bu hikâye sürer kaç asýr.
Efkâr perisiyken her hâlinle sen.
Çayýmýn dumaný buðusu sensin.
Ankara, 02.02.2014 Ý.K










Sosyal Medyada Paylaşın: