Kýyýlarýna ulaþmadan mahsur kaldým.
Bir yudum aþk için çözmüþtüm,
Sevda gemilerinin halatlarýný.
Sonu olmayan sefere mi saldým?
Esip giderken zaman, sol yaným
Onulmaz yaralarla acýyor caným.
Gün ýþýðýný görmeden sözlerin buharlaþtý,
Gözlerimin yaþlarýna kan bulaþtý.
Kýrmýzýya çaldý denizlerimin rengi.
Varoþlarýn dar sokaklarýnda açan mý?
Yoksa, sanal vitrinlerdeki aþklar mý asil?
Her yanda gündelik aþklar cengi,
Al birini vur diðerine, uymayaný sil!
Nerde Leyla ile Mecnun’un dengi?
Ben, mavi gözlerinin yakamozlarýnda,
Hülyalý þiirler biriktirirken;
Sen, öte kýyýda hayat yapbozlarýnda,
Mutluluk salýncaklarýný topladýn.
Sevda nakýþlým, yürek yakýþlým!
Gönül sýzýmý hiçbir tablet kesmez;
Deniz feneri gözlerinden baþka.
Onlara tutunup düþmüþtüm aþka;
Fýrtýnalar ekip, karanlýk sularda
Yoksul býrakma düþlerimi!
Yalnýzlýk güvertesinde yudumlarken,
Zakkum tadýndaki yokluðunu;
Rotam yok, yüreðinden baþka.
Ay tenine deðmeyen döþlerimi,
Kýymýklara bölme yasaklarýnla!
Yoksa kýyýlarýnda gün doðmadan,
Yorgun bir gemi yan yatar;
Bir ahu gözlü, aþkýný satar.
Eli eline dahi deðmeden,
Þair, çile hanesine çentik atar.
Korsanlara boyun eðmeden,
Bu sevda gemisi batar.
29.05.2010
Muhittin Alaca