Gündüz olur aklýmla, gece olur kalbimle Bu hayatýn can veren cümleleri dilimde Halden hale giren bir ruh ve cismaniyet Biraz iyi biraz kötü, ortalarda bir niyet
Kendimle hesaplaþýr, görüþür ve anlaþýr Ben benimle kavgalý, ben benimle barýþýr Ýnan ki her gün binlerce düþünceyle Binlerce hayalinle, her an aklým karýþýr...
Bir ezan sesi duyar, içime su serpilir Þu bedenim aniden secdelere devrilir Ýnan ki kemiklerimin çýtýrtýsýný duyarým Bir miraç âleminden aniden uyanýrým
Dünyaya iner, dünyayla haþir neþir Aklým ve kalbimle kendime Münker Nekir Soruyorum dilime, susmakta hikmet nedir? Söyleniyor kalbimde: Susmakta bir zikir...
Çýldýrmamak içten deðil bu maiþet derdiyle Kalbimde bin bir ölü maneviyat ferdiyle Ben bir baþýna kalmýþ, kendimle mücadelem Bu mecnun ahvalime, gülüp geçer elalem
Bazen tutar gibiyim kalbimi ellerimle ve akýp gitmekteyim bir aþkýn sellerinde Bazen masal, bazen hayal gibi gelse de Deviririm ruhumu, bir hayale tek celsede
Bir deðil bin deðil, kâinat üstüme gelse de Ýster sel ister kýyamet þu cismimi delse de Merak ederim acep perde ardýnda ne var Benim görebildiðim sadece þu duvarlar
Bir Musa oluverip der Kendi’ni göster Bir Musa oluverip edebiyle vazgeçer Bir nefis olurum ben, ben ben diye inlerim Þeytanlarým ne derse pür dikkat dinlerim...
Bazen düþünürümde tüm hepsi imtihan Þu harabat ehli ben, bir o kadar viran Nice defineler var ki, aramadým ki bulayým Sanki nefsin elinde bir nevi bir kuklayým.
Hem zenginim hem fakir, bilemedim sonu ölüm Bilemedim sonu toprak, bilemedim kefenle düðün Bilemedim ölüm benim sýlam, ölüm benim köyüm Bilemedim toprak kokum, bilemedim toprak evim
Bazen gözümde cüce bazen gözümde dev Ruhum içinde bir can, bedenimse bir ev Ve o evi ben ateþe vermiþim alev alev Ýçinde imaným ve insanlýðým yanýyor... Bir yarayým ben bende, içim içimi yiyor.
Ben benden habersiz biri beni biliyor Aç bakalým Kitabý, bak sana ne söylüyor Sanki saðýr ve dilsiz, kelamýný dinliyor Anlamýþ gibi durup, ne dediðini bilmiyor
Bilmiyorsun bilmiyor, bir gün öðreneceksin Bir gün sende elbet topraða devrilecek Mezarýn daralacak, gül kokun kokuþacak O kadar yanacaksýn ki, topraða karýþacak.
Ýstemiyorum artýk ne olacaksa olsun Yeter ki þu ruhum can evinden çýksýn Ýstemem baþýmý sokacaðým bir beden Bana yeter artýk bir tabut ve bir kefen. Sosyal Medyada Paylaşın:
Rabbani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.