keman sesine dayanmýþ bir çýlgýnlýk anýndý
intiharýn gözlerimde hayat bulmasý
gecenin en kederli vaktinde uyumsuz bir baþlangýçla
kendini keþfetmeye çýkardýn
orospularýn gezdiði sokaklarda
bulduðun her beyaza üç on paraya satýnca kendini
gecesiz kýnalar yakýlýrdý
…ve elimde kaybolurdun
bir ödünç
namusun
ýlýk ve habersiz bir mutluluk yaþadýðýn
tam da “bitti” dediðin gün telaþla kardeþ
gözünden yol giden yaþlar sarmýþtý hüznünü
miþ’li geçmiþ zamanlarýn keþkeleri için
aðladýkça yalnýzlýk
"yorgun amansýz sevmenin de bir bedeli vardý"
gözünün ben kafesinde
…ve kirpiðimden düþerdin
bir ödünç
sürmenin
bir þeylere üþenmenin sabrý gibiydin
henüz daha aþýk olmamýþ
ve aþk sana aðlamamýþ
yola çýkmýþ korkak bir sözdün
sözün geçtiði mor salkýmlý kalbim
rüzgarýnla sarýlýyordu damarlarýna
suskunun can suyunda
…ve dudaklarýmda acýydýn
bir ödünç
tadýn
isimsizdi her seviþme sonrasý aldýðýmýz yaralar
aþk neden geldi yalanlara
ne tanrý ne de sanrý paylaþmadý hesabý
oysa ortaktýlar bu günahta
sende bitmenin en heyecanlý yerinde kestin bileklerimi
devam etseydin eðer…hiçbiriydim
etmedin
…ve veda ile öldürdün
bu ödünç
hayatýmý