münferit sızı
--sebepsiz ardýna çekilmiþ tüm renkler dað baþlarýnýn
kesif, efsunlu karanlýklarýna gölge düþürürler.--
sebepsiz her mutluluk ve sevinçten
ýrak düþmüþ, düþürülmüþ, belki daha da düþürülecek olan,
ben...
o sonrasýna itilen
çok sonrasýna ertelenen bir yaþamýn,
sepken vuran açmazlarýnda çýrpýnýyorum.
aðrýlý, esrik anlarýyla bu gönül,
saatlerin her saniyesine bölünmüþ acýlarla
ve düþ kýrýðý mavzer maðrurluðuyla,
doðrulur sabaha karþý, kuytularýndan.
þafak vakti sessiz sessiz kan akarken geceden
ölü kuþlar yýkanýr berraklýðýnda,
paslý balkon demirlerine dolanan yýlýþýk sarmaþýklar gibi
yürür gökyüzünde bulutlar, sureti akar yaðmurlu genç kadýnýn;
bir ceset ýslanýr kuytularda,
bir bedevi durmaksýzýn yürür en fazla baþka yalnýzlýklara,
ve yaþanmayacak sonralara itilmiþ bu adam
bütün masumluðuyla sorar;
-yaþamak nedir?
-ve kaç kere ölebilir insan?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.