Suskunluðun acýttýðý zamanlardayým.
Açmayan çiçeklerin kokusunda
Baharýn gelmesini bekliyor umutlarým
Dün söylemek isteyipte sustuklarým
Benden hesap sorarken
Bugün söylemek istediklerim
Dilimi kemirmekte
Kaç baharý es geçti dünlerim
Kaç çiçeði çiðnedi zaman
Yüreðimde öten kuþlarýn sesini
Duyabildim mi?
Þimdi:
Neyin hesabýný soruyorum ki kendime
Yitirdiklerimi geri getirebilir mi zaman
Ýçimdeki ürkek çocuðun sesini duyabilir mi?
Tekrar maviden yeþile akabilir mi
Gökyüzünün rengi?
Zamanýn çengelinde
asýlý kalmýþ gülüþlerimi
Ýndirebilir mi ?
Ya da zamana inat
Yeþertebilir miyim nadasa býraktýðým hayatýmý
Yarýnlar için hayallar kurabilir miyim
Yaðmurlarýn altýnda
Çýðlýk çýðlýða þarkýlar söyleyip
Rüzgarlarla dens edebilir miyim
Her günü bitmeyecekmiþ gibi yaþayýp
Yarýný avuçlarýmda hapsedebilir miyim?
Evet
Kýrmalýyým artýk suskunluðun zincirlerini
Asýlmalýyým hayatýn saçlarýna
sarmalýyým mutluluðu belinden sýkýca
Açmalýyým kilidi pas tutmuþ kapýlarý
Hayata: mutluluða: ve yaþamaya
Sümran Uymaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.