GÝDÝÞÝNE SÜRGÜN GÖZLERÝM
Boþuna deðil bu isyaným
Boþuna deðil, böyle çaresizliðim
Boðazýma kadar dayanmýþsa sensizlik
Nefes alamýyorsam yokluðunda
Boþuna, boþuna deðil
Yorgunum ben...
Yorgun; çaresiz
Umutsuz
Kara tiren gibiyim; kara dumanlar çýkaran
Ezberdir hep gittiðim yollar
Durduðum tüm istasyonlarda, tanýmadýðým insanlar
Her kalkýþým
Yeni bir umuda doðru
Yarýnlardan bir þeyler bekleyerek
Nereye, , nereye kadar?
Bazen içimden bitirmek gelir bu sensizliði
Alýrým elime mermisi sen olan silahýmý
Dayarým anlýmýn ortasýna.
Çek derim, çek
bitir bu allahýn belasý hasreti
Ama her defasýndan vazgeçerim bundan
Kýyamam bende kalan gülüþünü bitirmeye
Giderken, bana emanet býraktýðýn kalbine
Kiyamam
Geceler, uzadýkça uzuyor yokluðunda
Kramp girmiþ uykularým da, sen
Ýþgale uðramýþ rüyalarýmda
Gelin ettiðim. Sen......
Geçer dedim.
Unuturum dedim.
Alýþýrým dedim
Ama. Ama olmadý, alýþamadým, unutamadým
Her geçen günde, daha da alevlendi yangýným
Bildiðim bütün gerçekleri sildim kafamdan
Bir tek sen kaldýn gerçek olan. Silemediðim
Ahhhhh düþlerimde gelin ettiðim
Bumuydu kavlimiz
Hani baþka eli tutmayacaktý ellerimiz
Hani baþka gözlere bakmayacaktý gözlerimiz
Ben hep saðdýk kaldým verdiðimiz sözlere
Ama sen. ahhh sen
Ýhanetin en büyüðünü yaþattýn bana
Söyle;
Söyle nasýl öptün ölümü dudaðýndan
Nasýl tuttun azrailin elinden
Söyle; hiç mi sýzlamadý yüreðin
Beni böyle koyup giderken…
Çaresiz; gidiþine suskun sözlerim
Artýk; gidiþine sürgün
O çok sevdiðin gözlerim.
Yazan :
Sümran Uymaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.