BEYHUDE GÜNLERİM
Ýþte geldik, hoþ eyledik.
Gamý kederi boþ eyledik.
Aðladýðýmýz günü coþ eyledik.
Bir garip haldir: Þu beyhude günlerim.
Gün olurda: Ýnsanlýk kuruþa düþer mola,
Ayný baðda gardaþým elmi ola,
Haysiyet boðulmuþ zevk-i sefalarda.
Riyalarla yaþadýðým: Þu beyhude günlerim.
Hayatýma hicran eker elkýzý; Anamdan baþka kim, gözyaþý döker.
Manasýz lakýrdýlar da günler meçhule döner.
Bu hallere, abdalým bakýp da sinesini döver.
Aþkýn içinde aþksýz kaldýðým: Þu beyhude günlerim.
Bugün geçti, hayal dolu yarýnlara aþinayým.
Hasretim, kanýmda dolaþan canlara; Nasýl varayým.
Yaþamaktayým biçare, baþka ne yapayým.
Beni anlatmayan þu gaddar günlerim.
Mahmut’ a nasýl anlatayým sizleri?
Kalemim küser, yazsam kötüyü, kötü þeyleri.
Gideceðim cehennemden mahþere, yalan gerisi.
Beni bilmeyen þu beyhude günlerim!
03,12,2004
Mahmut Enes YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.