sevmek sadece cennetteydi... ama cennette sevmekteydi ! yaðmura... inceden yaðmur damlýyordu gözyaþlarým yaðmurdu... yürüyordum... sýrýlsýklamdý her þey aslýnda hiç bir þey yaðmur kadar masum deðildi !..
ölümdü ! usul usul çýkýyordu merdivenlerden sevgi , pencere kenarýnda güzellikler hayalindeyken ne kadar da masumdu ... þimdi ölümü kim sevecek kim ölmek isteyecek , söyler misin ?
biliyorum... bir gün sevmenin kurgusunda yitireceðiz her þeyi o anda uçurum kýyýsýnda ki sesler karýþacak ama bomboþ bir sesle sevgi , ölümü seçecek !..
sevmek sadece cennetteydi... ama cennette sevmekteydi...
" benim sevgim ne bir söz ne de bir þiir ; benim sevgim zamanýmý harcadýðým herþeyde..." "sevmek sadece emektir ; ama sevmek sadece cennettir..." cennetime ... Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.