Kaç damla gözyaþý geçti,yüzünün oluklarýndan
Nasýl kaçabilir insan hayatýn piþmanlýðýndan
Ömür tepesinde ki ,taþ merdivenlerden çýkarken
Uçan bir tek kuþ yoktu yanýnda
Sadece insan izleri basamaklarda
Gök sokaðýna çið yaðmýþ,nemli
Sis içinde bulut kaplamýþ,gök kubbeyi
Sona giden yol uçsuz bucaksýz ,doðuya bakýnsa da
Gözyaþlarýn kurumalý,eskimiþ anýlarda
Kalbinin kýrýldýðý günlerdi çaresizliðin
Aþkta gelir geçer gözyaþlarý gibi
Seninle kalan tek þey yalnýzlýktýr
Büyütürsün gecelerde
Canavar bakýþlý ruhlar gibi
Dolaþýr etrafýnda gölgeleri
Ne zaman döneceðim diye, sorarsýn kendine
Daðlarýna güz basmýþ,tüm yollarýn karla kaplý
Gelirim demesi kolaydý
Ýzi bile kalmamýþ gidenin
Siyah bir inci kayýp ,gitmiþ avuçlarýndan
Gün doðmadan,
deniz daha berrakken bulmuþtun oysa
Senin harcýn deðildi böylesi bir aþk,gizliden
Çaðlayanýn sesiydi duyduðun,
yüksek kayalardan dökülen
Gökteki ay yavaþça yükselirken
Gece yarýsýnda gelen,gitmiþti gün doðmadan
Güz tepeleri ayrýlýk güneþini toplarken
Sense mehtabýn soðunda titriyorsun
Kimse bakmýyor yüzüne yaþlý aðaçlarýn
Yýldan yýla yapraklarýn dökülürken
Kuzey rüzgarýdýr ,
yalnýz açýlmýþ o tekneyi sürükleyen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.