YOKUŞ YILGINI
BÝLMEM TANIYABÝLECEKMÝSÝNÝZ?...
*Yokuþ Yýlgýný
Bir kýrat var imiþ, köyün birinde.
Yokuþta kalýrmýþ, her seferinde.
Düz yolda gidiþi aliyyül âlâ,
Yokuþu gördü mü, baþýna belâ.
Uzak deðil, bir Osmanlý ilinde
Bir yokuþ var tüm köylünün dilinde.
Kýþýn çamur, yazýn tozdan geçilmez
Bu yokuþun kahrý da hiç çekilmez.
Bir bilen demiþ ki; ’Ey benim halkým!
Baðlar bana lâzým,yok sana salkým! ..’
Benim köylüm milletin efendisi
Unutmuþ köylüyü devlet kendisi.
Yönetenlerden yok yokuþu gören
Lânet yokuþun adý: Kýzýlören.
Köyden kente bin metre kuþ uçuþu
Büyük engel Kýzýlören yokuþu.
’Kader demiþ razý olmuþ tüm köylü’
Hepsi de Osmanlý, pek temiz huylu.
Bir baba alýr serenli araba,
Tüm aile hem çiftçi,hem maraba.
Tarlaya at lâzým, arabaya at,
Neylesin köylüm de alýr bir kýrat.
Düz tarlayý iki günde ikiler,
Yokuþlarda sekim sekim sekiler.
El mahkûm, bakar hep sapla samanla
Alýþýr tarlaya kýrat zamanla.
Köylüm ecdat malý tarlayý eker
Yaz bir gelse diye günleri çeker.
Havalar ýsýnýr, derim zamaný.
Köylünün refâha erim zamaný.
Elleri nasýrlý Osmanlý baba,
Omzunda dirgeni elinde yaba,
Çoluk çocuk harmanýný kaldýrýr
Zâhireyi çuvallara doldurur.
Siler pâk alnýný,hasadý toplar
Bir de olmasa tefeci mikroplar...
Borç var, harç var, kýþ çok çetin geçecek
Satacak ki, kýþýn yiyip içecek...
Düþünür, taþýnýrlar da mâile
Üst baþ eski,dolu hep yama ile.
Pýlý pýrtý alýp, taký takacak
Oðlan evlenecek, kýzý çýkacak.
Hülâsa hasadý satmasý gerek
Oðlan hazýrlar atý sevinerek...
Zâhire pazarý þehire yakýn,
Arada bir yokuþ var iþe bakýn!
Kýrat düzlükte pek yaman gidiyor
Acaba yokuþta neler ediyor?
Hayýr duasýný alýr babadan
Sevinerek seslenir arabadan;
-Yokuþu çýkarsam keyfime bakýn,
-Gecikirsem merak etmeyin sakýn!
Týkýr týkýr gider düz yolda kýrat
Yokuþu görünce atta bir surat...
Yürümekle elbet yollar aþýnmaz,
Bu kýratla bu zâhire taþýnmaz.
Ihh..Der durur yokuþun tam belinde
Oðlan þaklatýr kýrbacý elinde!
Kýrat týnmaz yese de kýrbaçlarý,
Oðlan yolar baþýndaki saçlarý.
Ýner arabadan yavþanlar toplar,
Çakýr dikenleri,üzerlik otlar,
Yakar tüm otlarý atýn döþünde
Kýrat geri döner, oðlan peþinde...
Biçâre oðulcuk geriye döner,
Baba çýkar yola, elinde fener;
-Oðlum sen pazara gitmedin miydi?
-Þimdi senin burada iþin neydi?
-Sorma baba baþýma gelenleri,
-Yokuþta kopardý kýrat gemleri,
-Olmadýk iþkence ettim de puþta,
-Yine de çýkmadý, durdu yokuþta!
Baba bir nefeslik düþünür hemen
Geri dön pazara oðlum demeden;
-Hele bir soluklan, tüh neye yarar?
Merakla oðluna sorular sorar;
-Sen bu atý kýrbaçla hiç dövdün mü?
-Ana avrat dümdüz gidip sövdün mü?
Oðlan zýlgýdý yiyince babadan,
Pür telâþ atlar iner arabadan:
-Dövmez olur muyum muhterem babam,
-Yokuþta durmuþken benim arabam
-Yavþaný, dikeni döþünde yaktým.
-Gem/ i kýrdýðýnda çýldýracaktým! ’
-Dedim bundan babam anlar sa anlar
-Boþa gitti yediði sap ve samanlar...
Baba da Osmanlý, anlar durumu;
-Tamam oðlum geri aldým sorumu.
-Sanma kýrat hasta, soðuk algýný
-Kýrat saðlam ama, yokuþ yýlgýný! ..
-Düz yolda hoþ gider, yokuþta kalýr
-Pýlý pýrtý, nikâh, bu kýþ ta kalýr.
Oðlan heyecanla; -Olur mu baba?
-Meselenin halli nedir acaba? ..’
-Biliyorum oðlum, üzgünsün ama
-Baþka çâre gelmez benim aklýma.
-Hemen kurtulmalý yýlgýn kýrattan
-Malûm, yanlýþ hesap döner Baðdat’tan...
Antalya-2001
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.