“Þiire konu olan Umut Bebek, 2009’un Kurban Bayramý’nda öðrencilerimizle yaptýðýmýz Çocuk Esirgeme Kurumu ziyareti esnasýnda tanýþtýðýmýz, daha bir haftalýkken bir hastane odasýnda terk edilmiþ olarak bulunan yedi aylýk bebektir. Sevgi ve dua ile…”
***
Benim adým Umut!
Var sen öbür adýmý unut
Duydukça sel olur gözümdeki bulut
Ne çare?
Layýk görülmüþ bir kere,
“Taþý!” denmiþ küçücük yüreðime.
Omuzun da çökse,
Parça parça da olsa yüreðin
Taþýyacaksýn bu onulmaz sýzýyý.
Kimse silemez bu kara yazýyý.
Benim adým Umut!
Henüz yedi aylýðým.
Savcýlýk tutanaklarýnda
Çirkin bir olayla anýlmýþ adým.
Sancýlý bir doðumun ardýndan
Sancýlý bir hayata gebe kalmýþým.
Benim adým Umut!
Dadý anne lütfen beni uyut!!!
Süresi belirsiz bir rüyanýn
En derin kuytusunda
Ufku çizilmemiþ bir uçuþun
Özgür kanatlarýnda,
Bana teselli veren bir meleðin
Nurlu kollarýnda,
Lütfen beni unut!
Benim adým Umut!
Ey insanlýk yeter artýk, gözyaþýmý kurut.
Sabahý gelmeyecek bir gecenin
Yýldýzsýz karanlýðýnda
Iþýðýný arayan ürkek bir serçeyim ben
Hayallerim buz tutmuþ ayaz gecede.
Ufkum kör olmuþ, görmüyor gözüm.
Benim adým Umut!
Umutsuz kimsesizlerin umudu olsun diye
Dadý Annem koymuþ adýmý.
Emziðim, bastonum
Gören gözüm olmuþ dadým.
Aðzý emzikli, eli bastonlu
Ýhtiyar bir bebeðim ben.
Her bir ayý on yýllýk acýya bedel.
Peki ya sen anne?
Neden sen deðilsin dadým?
Neden biberondaki süt olmuþ ilk tadým?
Neden þefkat emememiþim yüreðinden?
Bilirim, kaldýramadýn bu kara yazýyý.
Zayýf omuzcuklarýma yükledin bu onulmaz sýzýyý.
Çaresiz kaldýn bilirim.
Suçlu sen deðilsin bilirim.
Sana “umut” vereni
Sonra “Umut”una sahip çýkmayaný elbet…
Günahsýz bedenine günah tohumlarýný ekeni de bilirim.
Bir neþter indirdiðini yüreðine
Kesip býraktýðýný bir yanýný,
Soðuk ve izbe bir hastane köþesine.
Benim adým Umut!
Diðer adým Uhut.
Bir terk ediliþin öyküsüydü Uhut.
Zaferin zafer sarhoþluðuna
Ýtaatsizliðin ölüm sessizliðine
Tebessümün gözyaþýna dönüþtüðü yerdi Uhut.
Oysa “Terk etmeyin!” buyurmuþtu Resul.
Düþsek de düþürsek de terk etmeyin sakýn.
Ben de terk edildim bir yalnýzlýk tepesinde
Terk edenlerin oklarý yüreðimde
Oysa “Terk etmeyin!” buyurmuþtu Hakk.
Ýncitmeyin sakýn bu küçücük bedeni.
Uyarýrken minik bedenime kast edeni.
Hangi kumaþtan biçtiniz üstümdeki kefeni…?
Benim adým Umut.
Her hüzünlü bestenin girizgâhý
Kimsesiz her çocuðun âhý
Terk edenlerin günahý benim…
Garip serçeciðin gözyaþý,
Unutulmuþlarýn eðik baþý,
Topraðýn buluta yakarýþý benim…
Benim adým Umut…
Özelemim sadece mutluluk…
Sedat AYDIN
15.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.