Kendinden baþka kimsesi kalmamýþtý kaçaçak
bakýndý boþ gözle odaya dürr-i cân
ebe yoktu gece de
saklanan kendi olacaktý yine de.
suçu da yoktu maðduriyetinden baþka
alacakaranlýkta sýðýrcýklar dinliyordu
zaruriyetini titreyen kanatlarýyla
istanbul kadar derin
marmara kadar serindi m/eziyeti birbaþýnalýðýn
gözlerine sýðdýrdýðý o engin deniz
almýþtý içine sýska canýný
kirpiðinin ucuyla bir güvercin çizdi dürr-i cân özgürlüðe
bir de gemisiz rýhtýmlar.
Tastiklenmiþ arzularýn þaha kalkýþýydý
bu gece yüreðinde kabaranlar
kuyruklu bir yýldýzýn peþine takýlan ateþ böceði kadar beyhudeydi
bir o kadar da manidar.
Bahardý..
menekþe kokulu bir günün gecesinde
sahra ayazý kurutuyordu dudaklarýný
soðuðu þubat gibi donduruyordu baðrýný
erimeyen kar’ý gibi erciyesin
yaðmýþtý yalnýzlýk yine yüreðine.
üþüyordu dürr-i cân...
Sol yanýna kor ocaklarý düþüren geliþin selamýný
vakitsiz gidiþin cehennem soðuklarý devir almýþtý vedasýyla
hayata açýlan penceresinin üþüten yaðmurunda
titriyordu dürr-i cân..
karanlýða yaktýðý bir küçük umut
ýsýtýyor, aydýnlatýyordu odasýný
güvercin mavisi bir düþ kalmýþtý elinde
karýþtýrdý gecenin siyahý ile
mora boyadý eriþemediði tüm daðlarý
Söðüt aðaçlarýnýn ko(r)kusu sardý birden odasýný
kayan bir yýldýzýn sonrasýnda
yýllar önce saplanan hançerin acýsýný hissetti sýrtýnda
/o günkü gibi taze bir acý
kimbilir kaç kiþi yaþamýþtý bu acýnýn tadýný /
muhasebesinde
boþ kalan çarmýha gerilen günahkâr kadar suçluydu
bilinç altýnda mayýnlar patlýyor
kararsýz adýmlarla karýncalar geziyordu
düþündüklerinde
gözlerindeki kahýrlý bir bakýþta akan yaþlarý
serpti kirpikleriyle gecenin yüzüne
dilinden aldýðý isyaný kalburdan geçirip
savurdu gecenin sessizliðinde vefasýzýn peþine
odasýnýn duvarlarýnda çýnlayan hatýralarý
teselli oldu yanan baðrýna
uzandý yataðýna
aldý yýllanmýþ anýlarý taþ misali bastý koynuna
dilindeki vuslatsýz üç harfli kelam, tamamladý dualarý
soldu gülleri gamzesinde bir bir
firkatýn perdesi indi aþk ile açýlan gözlerine
ve
b/öylece daldý yüreði dürr-i kimsesizliðe.
Dondu dolaþan kaný
yarým kaldý yare zimmetlenmiþ yaný
sardý gözlerini o’nca ýslak aný
yaktý uçup giden ruhuyla meleklerin baðrýný.
gün doðdu bir kimsesizliðine daha
güneþ yetim çocuklarýn düþlerini beslerken
özgürlüðe çizdiði güvercinin kanadýnda
kýzýl þafaðýn yönünde
uçtu en uzaklara içinde s/akladýðý çocuðuyla dürr-i can..
oysa;
ellerine doðmustu güneþ o kýzýlýn þafaðýnda
sözleþmiþlerdi
olmayacaktý vuslatý dar
yakmayacaktý buðday tenini,
ahu ile zâr..
þimdi
rýhtýmý olmayan bir kýyýda, dalgalarý seyrediyor dürr-i cân
belki bir gün
bil ki bir gün
diye diye...