sen kimsin bilmiyorum
beklemeyi sevdiðimden beri seni b e k l i y o r u m
la natürelliðimden baþlýyorsun çalmaya
hangi enstrümanlardan acemiliði öðreniyorsun / bilmiyorum
külli ezberlemiþsin yüzümü
aþk’ýn panoramasýndan yüreðimi seyrediyorsun
ben ki hiç seyretmedim kendimi
kadýnlýðýmdan hüzzamlýða geçiþ izni ile büyüyorum
bekle caným
hiç tanýmadan söylenmiþ türkülerden geçer sevdalýklarým
gözlerime bak!
bir iki elaya çalar belki tütünsü yakarýþlarým
ben bir kaç senedir fikrime muhalif düþler görüyorum
sen bil caným
martýlardan bile korkuyorum, mavi denizler gelince üzerime
sýrtýmdan vuran balýklarý almýyorum artýk koynuma
bir iki dalga yutuyorum,genzimde kalýyor
usulca bileklerimden öpüyorum
sen bil caným
hiç kimsenin canýný yakmýyorum
begonyalarý asýyorum boðazýma
bir fulya,bir nergis saklýyorum baþ ucumda
aciz besteler yapmýyorum, kapýndan dönercesine
sen duy caným
bir bilsen biçareliðe kaç þiirler yazýyorum
ne kadar büyüyorsam aþk’ta
eþitliyorum acýlarýmý ayrýlýkla
anla caným
bir bilsen söyleyemediklerim kadar yaþlanýyorum
söyleyemediklerim kadar sana yaklaþýyorum
anla artýk hem sýrdaþým, hem yoldaþým
uyuþtu tüm yürek aðrýlarým
ben söylemeden sen anla artýk caným...