Baharlar yitirilmiþ yapraklarýn öyküsünü
Sonbaharlara anlatmaya baþlarsa
Karakýþlar yaðmuru gözbebeklerime doldurmaz
Ve üzerime sevdamýn alýn terini boþaltýrsada
Yine Beklerim Seni
Dünya hasretinden 365 deðil
365365 asýrlýk turlarla hasretimin üzerine
Baðdaþ kurup anýlarý yaþatan þarkýlar söylesede
Beklerim seni,yaralýca
Lügatlarýmdan yaþama kelimesi
Özne kaybýndan sayfalardan silinirse de
Ben seni topraðýmýn üzerine dantel gibi iþler
Dualarýnla Beklerim Seni
Bedenim hasretinden avuçlara sýðmayacak kadar küçülüp
Ýlacý sen olan bir hastalýða tutunsada
Ben seni suya hasret çöl misali
Sana hasret yüreðimle beklerim
Baharlarýn yolu benim çoðrafyama uðramazsa
Sonbaharlar yaprak yerine
Rüzgarlara ölümleri savursa da
Ben seni karakýþlarýmda yaðan yaðmurun
Her tanesini yüreðimde toplayarak
Seni sonsuz mevsimlerce beklerim
Mesleðim Seni Sevmektir
Mesleðim Kelepçeli bir vurgun olsada
Ben bu meslekten emekliliði kýyamete býrakarak
Seni Mahþer gününe kadar beklerim
Suçum Seni Sevmek Olsun
Yinede yüreðimi gözlerine firar edip
Yakalanmasý emredilen yüreðimi
Yüreðindeki daraðacýnda asmaya yemin ederek
Seni Son Sözlerimin ölümünde beklerim...
Kalemim elimden alýnýr ve ben sensizliðin uykusuna uzansam da
Hasretini kanýmla yazýp
Hiç tükenmek bilmeyen bir bekleyiþle
Vuslatlarýnla Beklerim Seni