Benim câným,eski yârim Sahim Di’mi yanim Yüzünü,gözünü sevdiðim Dün düþüm Uzun cümlelerimin emanetçisi Çözülmüþ dilim Köhne sevdam,metruk içim Rüzgârýn kaldýrmýþ daðýmýn eteðini Kýzarmýþ boynu bükük gelinciðim Küstüm çiçeklerimde bin bir özür Yüzgöz yokluðunun illakisiyle, Soru iþaretlerim Uzaklarý çaðýrýyor , Eli,ayaðý uzak eskisi gibilerim Arpa boyum bin fersah Nefes,nefese vazgeçmelerim
Benim câným güz/elim Ýkindi güneþim Aðdalanmýþ boþluðum Hoþluðum Tarçýným,zencefilim Tensiz tutkusu bedenimin Deniz deryam Kýzaða çekilmiþ gemim Müsebbimim Diz çöktü belkilerin huzuru Bal petek petek, Su þakýr Býyýk altým mütebessim Ne bileyim Ne diyeyim Söz döktük alfabesi yoksul, Kapý önlerine Adý biz el pençenin divaný Gün yüzünün, Aþinasý yürekte Ýç de döküldü dirlikte Gel iliþ þuracýðýma Uyanýp düþ kuralým birlikte
Suadiye.2010 Demir Mutlugil
Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.