ÖZÜMÜZE SALDIRDILAR

Çok çaba harcýyorlar çok…
Öz benliklerimizin deðiþmesi için.
Çünkü öze baðlýydý sözlerin, erdemlerin deðiþmesi.
Özünü kaybeden, sözünü de, us ve erdemi de kaybederdi.
Acýlar, matemler olmalýydý hep,
Egemenin yaptýðý hesaba göre;
Gerekiyorsa mazlumlar da vurulmalýydý!
Cesaretler kýrýlmalý, dirençler çamaþýrlar gibi burulmalýydý.
Aþk, sevgi, sevinmek neydi ki?
Ne iþlerine yarardý sýcacýk öpüþler, sýradan insanlarýn?
Nelerine yetmezdi egemeninkini seyretmek ve de;
Toprak damlar altýnda ölüm sessizliðine bürünmek.

Uyumasaydýk, aklýmýzý da bindirmeseydik bir salaþ gemiye,
Sürekli hayýflanmasaydýk malsýz, mülksüz oluþumuza,
Yaþam ve ölüm denen gerçeðin var olduðunu düþünerek,
Sürekli aðlamasaydýk kayýplarýmýzýn ve ölenlerin arkasýndan.
Her canlýya lazým olan dünya nimetlerinin,
Bize de lazým olduðunu anlayýp öðrenseydik kararýnca
Sorgulasaydýk, tadýný her taamýn hak ve kuralýnca
Bir lokma bir hýrkaya talimleri reddetseydik;
Hakkýmýz olana razý olup, onu ýsrarla isteseydik,
Derme çatma, tek odalý toprak damlarda
Ne zaman geleceði belli olmayan,
Bir ýþýk,bir rüzgar, uzanacak bir eli beklemezdik.

Bir de bakarsýn, ana - baba, kardeþ, eþ – dost,
Bitirmiþler zamaný, defteri kapatýp gitmiþler,
Her þeyin zamanýnda yapýlmasý gerekirken
Yitirdiðin onca zaman sonunda;
Uyansan neye yarar ki, seni uyuþturan uykulardan,
Egemenin küheylan atý, Üsküdar’ý çoktan geçmiþ!
Ýstediðin kadar sayýkla, düþün dur ah - vahlar la,
Geçip giden zamaný ve de kaybedilen her þeyi
Bir daha kazanamaz, asla eline geçiremezsin
Bu ölümcül kahýr yüklü atalet’ten
Güneþ, ay, bütün yýldýzlar, ýþýklarýný esirgerler!
Hiç kimseye kusur bulma, aklýn gereði yapýlmadýðýndan
Artýk çaresizsin ve de tek baþýnasýn,
Sendeki kahredici dinamizmi seferber etmeden
Asla kurtulamazsýn bu kahrolasý viranelikten.
KEMAL POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın: