(SON) DURAKTA…
O çýnarý düþünüyorum
Milyonlarca kollarýnda, sayýsýz elleri ve yapraklarýný
Çileden;
Dakikalarýný saate çeviren zamanda
Beklediðimiz otobüsün, geliþini hayal ediyorum
Ama o, gelmemiþti
Ve biz gitmiþtik
Sayýsýz eller, rüzgârýn da yardýmýyla
Kýmýldamýþtý ardýmýzdan
Su döker gibi…
Ve baþýn düþmüþtü
Taksici saðýna bakýnca, anlamýþtým uyuduðunu
Bir el yükseldi omuzlarýna
Hemen çekindi boþluða
Karanlýða doðru yol alýyorduk
Sanýyordum ki bir insan var karþýmda
Koca bir bedendi, evet!
Ama içinde, sen yoktun ki
Adam baktý pýsýrýklýðýna
Ben, kýzdým sana
Ve sen, kaçýncý uykunda…
Ýþte son durak
Gitmelisin, gitmeliyim
Halime Erva Kýlýç
09.Mayýs.2010
Pazar