/Þair yaðmurda aðlar
yazdýðý her þiir
sevgili yaþasýn diye Azrail’e ödenen diyettir/
Yaðmur yýkamasa bu þehri
-kafasýna estiði gibi-
her þiirim intihar kokacaktý kadýn !
O zaman
saklansaydýn da herhangi bir kelimenin en kuytu köþesine
yakalanacaktýn
Toprak kokusu takýlacaktý bileklerine
Ýðfal ettiðin þiir sayýsýnca
müebbet alacaktýn
Yaðmura dua et
Siliyor da kalemin ucundan adýnýn harflerini
ve caddelerin göðüs ucundan adýmlarýnýn izini
hücre köþelerinde küf kokmuyorsun
Ben en çok senden korktum kadýn !
Sana sýðýndým bu yüzden
ama sen her seferinde
"uzun cümleler kurmaya gelmez hayat" bahanesiyle
boynumu yaðmura uzattýn
Hiç dinmeyecek mi sanýyordun
ya da
mahþeri mi unutuyordun da
sigaranýn dumanýný yüzüme üflüyordun ?
Fahiþelere dua et
Akreple yelkovan
ilikliyorken üzerime tepeden týrnaða seni
burada akþamlar fahiþe teri kokar
O fahiþeler ki
-devþirerek kutsal kitaplardan-
avuçlarýnda külden dualar saklar
Bilmiyorsun
Kelebekler az yaþar zaten kadýn !
Neden
kanatlarýnýn bir ucundan kendine tutturup
renklerini çalýyorsun ?
Sonunu görmediðin bir düþ bu bestelediðin
nota sayýsýnca günaha giriyorsun
Bana dua et
Dönüp dönüp dolanmasaydým eteklerine
mutsuz bir resim gibi çizilecekti
kürtajla mevsimini aldýrdýðýn kelebekler
gamzelerinin orta yerine
hadi bir sigara daha yak
ve dumanýný yüzüme üfle
yine...
Özgür SARAÇ/Râzý
10/05/2010Denizli