GELMEYİN ÜSTÜME

Anlayýn artýk gelmeyin üstüme…
Daha nereye gideyim yükleyip,
Söyleyemediklerimi þu zavallý yüreðime?
Nereye gizleneyim gömüp her þeyi içime?

Yýldým, yoruldum artýk,
Riyakâr sahte yüzlerden…
Sýrtým delik deþik dost bildiklerimden,
Can dediklerimin ihanetlerinden…
Kaçak dövüþüyorum, kaçýyorum,
Yüzleþmeye korktuðum gerçeklerden…

Yüz metre karelik bir dünyam var,
Kaçýp sýðýndýðým,
Duvarlarýna þiirler yazdýðým…
Korkuyorum iþte dýþarýdaki,
Karanlýklardan bilinmezliklerden…

Rahat býrakýn artýk beni,
Uzak durun kapýmdan, penceremden…
Daha neyim kaldý ki size verecek can evimden?

Ben býkmadým mý sanki
Umutsuz acý dolu dizelerden?
Ýstemez miydim mutluluk kokan,
Ýçinden aþk naðmeleri fýþkýran.
Ya da ne bileyim,
Gerçek dostlara ithaf edilen,
Ýç açýcý sözcükler içeren
Þiirler yazabilmeyi…
Hem de hissede hissede caný yürekten…

Rahat býrakýn beni!
Zorlayýp durmayýn uzak durun artýk,
Kapýmdan penceremden….

GÜLÞEN KARADAÐ
04. 05.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: