SENİ ÖZLEMEYİ ÖZLEDİM

Seni özlemek;
Uzun ve soðuk kýþ gecelerinde þafaðý beklemek gibi…
Günlerce süren yaðmurlardan sonra
Gökkuþaðýný gözlemek gibi…
Seni özlemek ;
Ayaz kesmiþ bir havada üþüyen ellerimin,
Ceplerimde kývranýp, büzülerek
Yanan bir sobayý aramasý gibi…
Seni özlemek;
Perdeleri sýkýca kapalý karanlýk bir odanýn
En güzel manzaraya bakan
Penceresini aralamak gibi…..
Seni özlemek;
Uzun bir koþudan sonra yokuþun en sonunda
Durup dinlenip soluklanmak gibi…
Seni özlemek;
Amansýz bir hastalýkta mucize yaratan
yeni çýkmýþ ilaçtan tek doz almak gibi…
Seni özlemek;
Yüreðimdeki þiirle dolup taþan sözcükleri
Bembeyaz bir kaðýda aktarmak gibi…
Seni özlemek;
Bir annenin süt kokan bebeðini
Hasretle koklayýp öpmesi gibi…


Þafaðý beklemiyorum artýk
Nasýl olsa güneþ doðacak.
Her yaðmurdan sonra gökkuþaðýný gözlemek de yok..
Ellerim hiç üþümüyor artýk,
Evimin penceresi hep açýk…
Koþmuyorum da daha küçük
Adýmlarla yürüyorum, kýsa kýsa…
Her hastalýðýn ilacý var bir ölüme çare yok.
Þiir yazmýyorum artýk
Kime okuyacaðým neden yazayým…
Çocuklar da büyüdüler her biri bir yerde,
Yeni hayatlar kurdular kendilerine….
Yani kýsacasý; seni özlemek için
Hiçbir sebep kalmadý..
Artýk seni özlemiyorum
Seni özlemeyi özlüyorum….
GÜLÞEN KARADAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın: