Ýþte o karanlýkta ! Gözlerini güz mevsimin de unutan Ýþte o sen ! Sonra da yalýn bir gün batýmý satýrlarýnda kaybolan...
Allah’ým !.. Nedenini hiç bilmiyorum ? Þu günlerde ikiye bölünmenin acýsýný yaþýyorum... Siyah bir gül gülümsüyor bahçem de Korkma ! söylemiþtim oysa Üçüncü bir þey yok bu kozmosta...
Yemyeþil bir baharýn koynunda yakaladýlar beni Sevme dediler ; sakýn ha ! sevme ! Sana göre deðil bu iþ ...
Yüreðime baktým Neredeyse ürkütücü kelime valsleriyle tepinmekte Anladým !.. Ýçimde gizli bir masal karanlýk camide duada...
“ölüler bir gün gömülür ki tekrarý sorulmaz yaþam anada , sevgiler içimizdeyken yaþarlar ki ; dýþýmýzdayken kimliðimizi bulmaya koþsunlar ...”
emre onbey Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.