yýllar önceydi maviydi o zamanlar sevginin rengi ilk korku çýð gibi düþtü maviliðime ya birgün biterse diye bir yaným filizlenirken aþka bir yaným yandý henüz yaþanmamýþ ayrýlýða yanýbaþýmdayken bile yokluðunu düþünüp kanattým sol yanýmý böyle batmýþtý yüreðime canda can olan sevginin kýymýðý vakitsizce
korkular büyüttüm gizli ve nedensizce uyumalar korkuttu gece yarýlarý uyandýðýmda yanýmda olmazsýn diye yastýðýmda kalan kokunla biçare dualara bürünerek yumdum gözlerimi her gece sýký sýký tutar ellerini içten içe yasaklardým sana gitmeleri sen bilmezdin içime çöreklenen acýlý gizleri ve her sabah ilk önce seni görürdüm açtýðýmda gözlerimi korkular ki o korkular yine terketmezdi beni
hiç bitmesin isterdim sevgi ve hiç gitmemeni fakat bilirdim hissederdim birgün gideceðini birgün biteceðini
düþ/tü korkular ve bir gün gün gibi gerçeðe dönüþüverdi
giden bendim kalan sen
gittim acýmý sýkýþtýrýp valizimin bir köþesine seni saklayýp kendime uzak þehirlere yol aldým
---bu aþký en güzel maviyle yaþayan sen oldun maviliklere korku yükleyip korkularý gerçeðe çeviren ben---
unutmadým seni sen acýný eksiltirken benim yokluðumda ben acýný eskitmeden yaþýyorum hala þimdi yine korkuyorum ya acýn bir gün eksilirse ya eskirse diye
(22.10.2003 anýsýna)
@ / YÖRÜK
22.06.2007 ist.
Sosyal Medyada Paylaşın:
dostsesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.