Ne zaman boynu bükük görsem çiçekleri, yada yaralý bir kuþ görsem, penceremde titreyen; ürkütmez beni ilk önce, ben sonradan üzülürüm. bir yaz sabahý kapalýysa pencerem, perdeler örtükse güneþin renginden yoksun, rutubetli ise odam, ben sonradan üzülürüm, karlar içindeki bir sabah, bembeyaz uyanýnca. ne zaman yýldýzlar kaybolsa gökyüzünde, güneþ doðmamaya dirense, ayaz sabahlarda, yani ne zaman sen gitsen, ben sonradan üzülürüm. gitme diyememenin o kahreden onuru ile baþbaþa kalýnca... Sosyal Medyada Paylaşın:
erman tulşak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.