Canım Gitti

Esti feleðin rüzgârý kaþý kemaným gitti
Yar ile aðyar der iken can-ý cananým gitti

Hem de öyle rüzgâr ki fýrtýnalar kopardý
Hep daðýldý etrafýmdan yar-ý yaraným gitti

Ýhanet hançeri vurdu sinemde sâd yaram var
Rüsva oldum âlemlere sýrr-ý pünhaným gitti

Felek saldý kör kuyuya tutunacak ipim yok
Her akidem yalan oldu ahd-i peymaným gitti

Göklerde kartal misali kanat çýrpýp uçardým
Aðlar oldum canýma ah-ý amaným gitti

Sözüme söz söyletmezdim ne dosta ne düþmana
Muhtac-ý namerdim artýk merd-i civaným gitti

Sefile düþküne açýk sofram kapandý zahir
Bu nasýl bir fiskeydi ki han-ý hamamým gitti

Er idim er meydanýnda sözüm kýlýçtan keskin
Týfl-ý sabi de dinlemez hükm-ü fermaným gitti

Hilal oldu kaddim benim dimdik belim büküldü
Saçlarýma karlar yaðdý dem-i devraným gitti

Peþimi hiç býrakmadýn pusu tuzaklar kurdun
Ey felek çok yaman vurdun ahiri caným gitti




Cahit Kýlýç

Ýstanbul, 21.04.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: