Canım Gitti
Esti feleðin rüzgârý kaþý kemaným gitti
Yar ile aðyar der iken can-ý cananým gitti
Hem de öyle rüzgâr ki fýrtýnalar kopardý
Hep daðýldý etrafýmdan yar-ý yaraným gitti
Ýhanet hançeri vurdu sinemde sâd yaram var
Rüsva oldum âlemlere sýrr-ý pünhaným gitti
Felek saldý kör kuyuya tutunacak ipim yok
Her akidem yalan oldu ahd-i peymaným gitti
Göklerde kartal misali kanat çýrpýp uçardým
Aðlar oldum canýma ah-ý amaným gitti
Sözüme söz söyletmezdim ne dosta ne düþmana
Muhtac-ý namerdim artýk merd-i civaným gitti
Sefile düþküne açýk sofram kapandý zahir
Bu nasýl bir fiskeydi ki han-ý hamamým gitti
Er idim er meydanýnda sözüm kýlýçtan keskin
Týfl-ý sabi de dinlemez hükm-ü fermaným gitti
Hilal oldu kaddim benim dimdik belim büküldü
Saçlarýma karlar yaðdý dem-i devraným gitti
Peþimi hiç býrakmadýn pusu tuzaklar kurdun
Ey felek çok yaman vurdun ahiri caným gitti
Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 21.04.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.