MÜEBBETİMSİN...

Ýkiye bölüyorum
hayatýmý ve duygularýmý.
Hayatýmý dostlara ve düþmanlara ayýrýyorum.
Duygularýmý da aþk ve nefrete
terk ettim bildik gelen emanetlerimi....

Savaþta, savaþmaktan baþka birþey düþünmeyen komutan gibi,
geliyorum sana...
Seni tutkuyla ve kaybetme korkusu ile severek.
Seni sevmekten yorgun düþmeden.
Gülünç bir gurur tebessümünü monteleyip yüzüme,
geliyorum.

Ürkütücü dürüstlüðünle bulacaðým seni.
Bugünlerde diðer insanlarda az rastladýðým kararlýlýðýnla.
Fettan vücüdun ilk karþýlaþtýðý ilgiye vurgun,
oradasýn.

Hakettiðin, sana senden fazla güvenimi getiriyorum heybemde...
ekmek kýrýntýlarýný paylaþýrken özlem sularýnla, parmaklarým deðiyor saçlarýna,
baðýrýyorum !
Baðýrýyorum ;
Hazýrým artýk diye.

Ýstemenin tadýný unuttum ben,
hiç kimsem olmadý benim, hayatta hiç birþey isteyecek.
Þimdi, sadece senden,
hazýr olduðumu bilmeni istiyorum.

Kanlý savaþlara,
kansýz entrikalara,
kurþunsuz ölümlere, ipsiz idamlara
hatta, hatta susuz nehirlere bile,
hazýrým.

Ölmeyen bir yüreði serdim yoluna ben öldürüp,
kýrmak elinden gelmesin diye...

Þimdi sana geliyorum,
bu sessiz cinayetimin mÜebbeti ile....

Sosyal Medyada Paylaşın: