GÜZELİM
Anlamasan da, ben seni suskunluðumda sevdim.
Bir bugün deðil, senelerce sana yar dedim.
Bunlarý sana dilden deðil, kalpten söyledim.
Söyle bana güzelim: Kötümü ettim.
Sen oralarda yaþarsýn, bense meçhullerdeyim.
Ne var ki o meçhulde; Beni hiç eylediler, þimdi garibim.
Ben garipliðimi daðlara, senide içime haykýrdým sevdiðim.
Söyle bana güzelim: Baþka ne edeyim.
Seni anlatamadým kalemime, çaresizim.
Sevdim seni, kendime bile söyleyemedim.
Elimdeki resmindir tek tesellim tek sevincim.
Söyle bana güzelim: Senli yýllara nasýl eriþirim.
Ben o köyde kendimi kaybettim.
Yakýlan þiirlerimde kül oldu gençliðim.
Sanki ölmüþte doðmuþ gibiyim.
Söyle bana güzelim: O saadetli yýllarý nasýl unuturum.
On beþ yaþýmýn sevinciyle, onulmaz dertleri yendim.
Namlunun ucundan sýyrýlýp buralara geldim.
Ben tek gerçeðe ermek için yaþamayý seçtim.
Söyle bana güzelim: Bu ahkâmlarý nasýl terk ederim.
Tek baþýna nice baharlara, yazlara eriþtim.
Matem dolu hazaný, kara kýþý gördüm geçirdim.
Sensiz geçen yýllarý ekmeðime katýk ettim.
Söyle bana güzelim: Þu acý günlerimde, yine sevincim olurmusun?
Biliyorum: Mahmut Enes’ im aþkýnla deliye döner.
Senle gelecek her acýyý sinesine çeker, gel de bitsin þu keder.
Senden bir þey istemiyorum; Beni yardan öte sev yeter.
Söyle bana güzelim: Acý tatlý günlerimi paylaþýrmýsýn?
15/10/2006
Mahmut Enes YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.