FALCI

Bir gün baþý boþ dolaþýrken,
susuz dede parkýnda…
Bir falcý kesti önümü.
Sanki biliyormuþ gibi yaþadýklarýmý,
‘’gel bakayým falýna’’ dedi,
‘’anlatýrým olmuþlarý, olacaklarý,
gerçekleri yalanlarý…’’
Dedim ki, ‘’falcý git iþine, sen ne anlarsýn ki?
Sen mi çizdin hayat çizgimi,
sen mi yazdýn gelecek kaderimi?’’
‘’ Bilirsen bir türlü, bilmezsen baþka.
Bilirsen kötü söylersin,
daha çok incitir, kýrarsýn beni…
Bilemezsen de ben anlatýrým,
O’nu nasýl sevip kaybettiðimi…
Daha yarasý kapanmadý, kanatýrsýn kalbimi!’’

Altýn diþlerini göstererek gururla,
Az biraz da olsa alayla, elimi aldý avucuna.
‘’Olsun’’ dedi
‘’hele sen bir uzat elini, belki her þeyi bilemem ama,
anlatýrým rahatlatýrým içini…’’
ve, tek tek dökmeye baþladý incilerini!...
‘’Bir hayýrsýzý çok sevmiþsin,
kadrini kýymetini bildirememiþsin,
Akmýþ gitmiþ avuçlarýndan,
ne ettinse geri döndürememiþsin…’’
‘’Üzülme’’ dedi,
‘’yakýn bir zaman, hayýrsýzýn dönüp gelecek,
O’da seni sevmiþ, unutamamýþ,
her gün aðlarmýþ kahrýndan.
Çok mutlu olacaksýnýz, hiç ayrýlmayacaksýnýz.
Ýki çocuðunuz olacak, bir kýz bir oðlan…
Bak görürsün, üç vadeye kalmaz yakýn bir zaman…’’

‘’Sus falcý dönecek deme,
içime gömdüm umutlarýmý diriltme!
Dönecek olsa gitmezdi,
hem gelse bile gönlüm o’nu affeder mi?’’

Yine de bekledim…
Üç vade deðil, üç yaz üç kýþ geçti!
Falcý, gelecek demiþti bilemedi.
Ben hep bekledim, O hiç gelmedi!...

GÜLÞEN KARADAÐ
21.04.2010





Sosyal Medyada Paylaşın: