Göz bebeği

Senin göz bebeðin baþka beyazda,
Terk edip gitmiþsin beni ilkyazda,
Anýlarý düþün geriye dön birazda,
Belki aklýna gelirim bir gün ayazda.

Üþümek insana türlü ürperti verir,
Yaðmur baþladý mý kar hemen erir,
Erime biter ardýndan ilkyaz tez gelir,
Ayrýlýk acýsý bu kalpler pek acý bilir.

O gözler yýllarca hep bana baktý,
Kollarým seni epeyce koluna taktý,
Bu çabuk terk ediþin bilsen ne yaktý,
Yaþlarým hep sel oldu günlerce aktý.

Artýk bundan sonra gözyaþý yalan,
Ýçimde saklý bana aþkýndan kalan,
Bulmuþsun kalbini bir benden çalan,
Bundan sonra birazcýkta onla oyalan.

Bilir misin bu günler elbet geçecek?
Kalp kýrýksa baþka aþký nasýl seçecek?
Bir sen misin bu aþkýna yine gülecek?
Elbet ölüm sýrasý bir gün sana gelecek.

Gittiðimiz yerler de hep soracaklar,
Ayrýlýðýmýzý bir þakaydý sanacaklar,
Orada da yalanlarýna hep kanacaklar,
Bizi eski tanýyanlar aþýk diye anacaklar.

Bu aþkýmda ihanetim asla olmadý,
Yerini tutacak bir sevgili bulmadý,
Günler geçti gitti yerin asla dolmadý,
Yazýlar boþuna artýk gücüm kalmadý.

Bir sabah kalktýðýnda beni ararsan,
O eski günlerimizden birisine sor.
Piþman olur da içinde acý duyarsan,
Bu acý insana bilir misin nasýl kor.


Sosyal Medyada Paylaşın: