Sana batkýmda mahfuz hallere gark oldum. Gözlerine baktým, yandým savruldum. Sesini duydum da ayrýksý dertlere kuruldum. Söylermisin? Bu nasýl aþk, nasýl sevgi!
Aciz düþtüm senli, sensiz þu zamanda,, Aðladým, aks-i seda vermediðin yokluðunda. Þiirlerime hep seni yazdým; Kendimi avuttuðum anlarda. Söylermisin? Bu nasýl aþk nasýl sevgi!
Ah bê güzelim: Arkadaþ ol benimle. Evlensin Mahmut’ um, seninle. Dinmez içimdeki acý deðilse. Söylermisin? Bu nasýl aþk nasýl sevgi!
Sevilsem de sevilmesem de, kötü demem kimseye. Bir kez daha yýkýlýrým þu cerit ellerde. Teselliye gerek yok; Azrail yoldaþým olur, deðiþen ne? Söylermisin? Ýyiydi dermisin ardým sýra.
27/04/2005
Mahmut Enes YÜCEL Sosyal Medyada Paylaşın:
gayriihtiyari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.