BEYAZ KALEMLER

Gözlerim.
Gitti gözlerim.
Yangýnlarýn en alevlisine savruldum
Kül oldu közlerim.
Sanki yýkýlan bir umut,
Kaybolan bir düþ,
Söndürülen bir ateþim.
Bildiklerim,
Kalbime vakitsiz gelen bir ölüþ
Göz yaþlarýmýn betona çarptýðý son an.
Yanaklarýmdan aþaðý son bir düþüþ.

Tüm kitaplarým yakýldý.
Zincire vuruldu cümlelerim.
Kelimeler isyana durdu.
Cümleler þaha kalktý.
Harfler susturuldu
Ve tüm beyaz kalemler kýrýldý.

Ne günahý vardý ki o bem beyaz kalemin?
Daha yeni almýþtým.
Ne yazýyordum ki onunla?
Ben ne söylüyorum ki?
Neden kilitli dilim?
Niçin susturuldu harflerim?

Gözlerini,
Bir güvercinin semada süzülmesi gibi süzerim.
Tüm kayboluþlarýmý bulurum meçhul bedeninde.
Ama tebessüm etme.
Bir güvercin kadar özgür deðilim.

Sanýk sandalyesinde oturan,
Elleri baðlý bir esirim.
Katliamlara tanýk bir adamýn baðlanan dili,
Kýrýlan kalemiyim.
Geleceðin atlaslarýný gören iki çift gözüm.

Aradýðýn yerde deðilim bilesin.
Bilenmiþ bir baltanýn altýnda baþým.
Kuru bir gürgen kütüðünün üstünde serim.

Ama üzülme,
Bu diyarda ki son kale ben deðilim.
Sancaklarý yarýya indirmeyin cenazemde.
O hep dalgalanacak.
Ben rüzgara kefilim.

Hiç olmadýðým kadar,
Ve olamayacaðým kadar seninim.
Gidiyorum þimdi.
Hücrelerimi terk edecek nefesim.
Ulu orta býrakacak beni bedenim.
Bir muþtu gibi düþecek hasým diyarýna haberim.

Kederim býrakýp gidecek yüreðimi.
Kaderim noktalayacak defterimi.

Bir düþ gibi düþeceðim gecelerine.
Yanlýz kaldýðýn bir karanlýkta elini tutacaðým.
Ama dur.
Tebessüm etme.
Gerçek olmayacak tek rüyandýr bu.
Benim rüyamda bile göremediðim.

Ben uykuya dalmýþ bir evin uykusuz ferdiyim.
Hýrsýzlarýn gireceði kapýnýn açýlmaz kilidiyim.
Kop daðýnýn çýkýlmaz yamacý,
Zigananýn sisiyim.

Bu yüzden manisiyim pasaklý gayelerin.
Bu yüzden bir an önce kýrýlmalý kalemim.
Bunun için baltalar bilenmeli,
Hakemlere tembih edilmeli,
Ve tutsak edilmeliyim.

Tutsak.Tutsaklýk.Esaret.
Ben bunlarý sevdamýn tutsaklýðýndan öðrendim.
Bu tutsaklýðý özgürlükten daha çok sevdim.
Bünyem kabul etmez baþka türlüsünü.
Tenim yadýrgar, üzerime örtülen esaret örtüsünü.

Ben tetiðin emrini bekleyen kurþunun,
Habersiz hedefiyim.
En az bir silah kadar dolu,
Ama bir köle kadar esirim.

Bir kurbaným ben.
Aslýnda deðilim.
Teli kýrýk bir saz gibiyim.
Aslýnda öyleyim.

Aðýzlara sakýz olan bir türküyüm.
"Es" demiþler notalarýma.
"Es"
Git þu herifin dilini kes.
Ve sonra ortalýkta barýþ elçisi olarak gez.
Sonra da bu zaferi bir güzel kutlayalým.
Pasta keselim.
(B)üyük (O)lsun (P)ayým.

Bir uçak kazasý oldu deriz ahaliye.
Helikopter düþtü, telsizler çalýþmadý.
Arabasýnýn freni patladý.
Ya da bir uçurumdan atladý.

Ýþte böyle.
Basit bir köleyim.
Geldi celladým.
Ama üzülme.
Son kale ben deðilim.
Bu türküyü sen söyle benden sonra.
Sesin gür, sazýn saðlam olsun
Ben ölüyorum þimdi.
Vatan sað olsun.





Sosyal Medyada Paylaşın: