AYRILIK MEVSİMİ

Bu mevsim ayrýlýk mevsimi…
Bu mevsimde ayýrdýn gözlerini benden,
Karanlýklar içinde býraktýn gözlerimi…
Bu mevsimde nefesimi alýp gittin benden,
Amonyak kokularý içinde býrakýp beni…

Sonbahar hazan mevsimi derler,
Sen çiçekler açarken, soldurdun benim renklerimi…
Her yer, herkes cývýl cývýl hazýrlanýrken yaza,
Kara kýþ ortasýnda býrakýp,
Buza döndürdün sýcacýk sevinçlerimi…

Bu mevsim ayrýlýk mevsimi…
Bu mevsimde unuttum gülmeyi,
Hayallerimi mutlulukla süslemeyi…
Ýçimdeki çocuðu öldürdün insafsýzca,
Susturdun, sessiz býraktýn gülücüklerimi…

Bu mevsimde baþladý küskünlüklerim…
Bu mevsimde biriktirmeye baþladým sevgisizliði…
Bu mevsimde öðrendim insanlara güvenmemeyi,
Sevebilirim, sevebilir diye herkes den gizlenmeyi…

Bu mevsim ayrýlýk mevsimi…
Ertelenmiþ baharlarýmýn, yazlarýmýn,
Bir gün mutlaka diye baþlayan umutlarýmýn,
Tükenip son bulduðu mevsimdeyim þimdi…
GÜLÞEN KARADAÐ
19.04.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: