Çocuk olalım bu bahar
ekin tarlalarýný süratle geçip, baharýn yedi rengine bezenmiþ alana geldiler,
bir taraf deniz diðer taraf Toros’larýn yamaçlarý, pürenler çiçek açmýþ
tüm ihtiþamýyla iþveleþen karaðan çalýlarý
ve taze kozalaklarýyla nazlý nazlý salýnýrken çam aðaçlarý
el ele tutuþup papatya ve gelinciklerle bütünleþmiþ bayýrlara yol aldýlar…
gün onlarýn günüydü, ne güzeldi mevsim günlük güneþlikti hava
ýlýk ýlýk esen bahar rüzgârý yalayýp geçerken yüzlerini
unuttular zaman mevhumunu
ve kaybettiler nemli toprakta dönüþe gidecek izlerini
uzandýlar yeþillikler üzerine, býrakmadan ellerini…
hadi bilmece oynayalým dedi biri, önce sen sor diye cevapladý diðeri
çiçek isimlerini say bana, hangisi dað çiçeðidir, hangisi salon ve yayla
bir bir saydý çocuk, gül, karanfil, mimoza, ortanca, begonvil, erguvan
kýz sûkut-u hayal ile düþündü, yoktu sevdiði çiçekler sayýlanlar içinde
akasya, nergis, sümbül,mor menekþe ve sardunyalar
anladý ki ikisinin arasýnda dünyalar kadar fark var…
bu gün her þeyi ve hatta tüm tezatlarý bir yana býrakalým
yýldýrmasýn bizi ne uzaklar, ne de adýný saymadýðýmýz begonyalarla leylaklar
sen de biliyorsun, yýkýlmaz surlarla kapladýðýmýz çelik zýrhlar içinde
insan olana ve insana büyük sevgimiz var
izin verelim yüreklerimiz de þenlensin, çocuk olalým bu bahar….
Hatice AK/19.04.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.