Kimdiniz siz! Görünür mü yüzünüz?……………………………………………………………………………Sözsüz konuþan sesi
Törpüleme beni! Gümrah tutalým bir ömür baharlarý
Boþ ver ömrü baharý
Alev alevim, birazda þýmarýk
Yüreðimle düþünüyorum mutlu olacak ilk insandým
Masmavi bir dünya, cemrenin saçlarý yemyeþil
Kim bu renkleri çizen hattat!
Mutluluk ölçer bir cihaz yok ki…
Kâhinler haber verdiler
Ýstersen gülü çaðýr imdada
Var mýydý geçmiþte
Hani kimin hikâyesi gül yüzüne benzeyen
Aldatmaca mýydý bunca renk
Þikâyetçi. Renkölçer
Benim Ben! Ömrühayat! Kendi yüzün
Boþver o zaman
Hayat eksik hayatta
Bu ömür hangimizin?
Kimdin sen?
Sakladý maviyi, yeþilde kayboldu, siyaha sývandý
Hangisiydin ondan haber ver?
Bir birim gibiyiz inan!
Maviler kervaný her mevsim gelip geçer
Ýster mor ister mavi nakýþ nakýþ
Fasýllar kemanla ara taksim geçti
Masum ömür mest oldu
Bir senfoni içinde söylendi hikâyesi
Masuniyet de masum deðil artýk
Dað rüzgârý tarumar etti ömrü her estiðinde
Yýldýzlar bir naðme besteler iyot kokusunda
Yakamoz dalgalara mimari motifler çizer bakýr renginde
Islak çýplaklýðýný
Berrak bir nesim ile kaybolur resim
Birden bire sanki çýplak uzleti
E ne diye bu telaþ
Yaþam gururuna
Bir öncekiyle yarýþan
Kimi eþikte
Kimiler dayanmýþ sýnýrýna
Ben ise ortasýnda bitirdim seni
Zýpkýn hedefe ulaþtý benim garip çýðlýðým, sesini çýkaramadý
Zamanýn aralýðýndan ömrüm boþaldý
Onun bunun þunun avuçlarýna
Hiç bir hatýrýn dal ucu kýrýlmadan
Baþtan açýk yüreðim
Gelen geçen girsin diye içeri
Saflýk herkesi kardeþ bildi
Koy bir kenara saflýðý
Ýnsanlar insanlýk hak etmeli
Bir yelken gibi yalpaladý hayat dekoru
Bölüþtüm ben ömür ile akýlý
Koþturdum zamaný yetemedim
Kimseyi memnun edemedim
Yarýsýný kendime ayýrmak istedim
Yüzlerce görünmeyen aðýz üflediði ney
Yarýnsýz dostluklarýn nameleri biçti geçti
Ürperdi hayatýn içinde gülümseyen yüzü
Endiþeler kaç kere uðradý yasa
Oysa bir ömür yetmezmiþ bir insaný tanýmaya
Yorgun seneler
Akýllý bohçama düðümledim
Gaipten bir ses geldi zihin daðarcýðýna duyulasýya
Akýl münakaþa ediyor
Ýncindi belleðim uðurladý beni
Daðýldý hafýza defteri
Hekimler topladý yaprak yaprak
Umara götüren yolu izledim
Ömrüme su dökün, boðun onu!
Bundan ötesi çözülmez bilmecede
Ýki kýz sokuldu birdenbire
Ürkek bir düþüncede her yaným her yönüm derecik
Iþýklar yüzümde patladý bir yýldýz hýzýnda
Kör oldu ar damarý
Þuursuz bir çocuk gülüþüyle eþofman yakasýný kaldýrýp yüzümü sakladým
Çekmeyin resmimi çekmeyin
Çocuklarým böyle görmesinler beni
Mühim bir havadis deðilim ben
Bir masal gibi baþladýk
Akýl doktorlara teslim oldu bir akþamüzeri
Týkanýðým o an
Annemin duasý düþ de gör
Diz çökmüþ göz kapaklarým güne
Özveri koymuþ bu hastalýðýn adýný
Dediler
Yaþayamazsýn kendini unutur gibi
Týp ilminde çaren zor
Doktorun adý alevdi
Soruyor bana sana bir yaþam reçetesi yazacaðým
Hiç deðilse bir süreliðine
Bir parça uzaklaþ ahbaplarýndan
Sen seni üzmenin manasý var mý?
Ýncinmenin ödülüdür travma
Baþýn sukut et öðütten
Maziyi sakýn anma!
Çýkar eski elbiseleri ömrüm yarýsýnda býrak
Gönüllere yeniden elbise biç
Biraz iyilik payý, biraz kötülük payý býrak
Merhamet sevgisinden vergi kes
Ötekiler, büsbütün ömrün dýþýna it
Birde, Umudu anýlara karýþtýrma yeter
Aklýný topla da öyle git
Sor kime istersen?
Aslýnda bu denli deðildim gönül kýrýlmadan dal uçlarýndan
Tin iner, soyuyor gövdeni
Güneþe indirme kepenk
Giydirsin seni
Yepyeni bir ömür etti hediye
Tarih düþtü hafýza defterime
Bin dokuz yüz doksan beþ
Hemen baðrýný aç
Mevlâna’nýn esrarýný bir gün anlarsýn
Hayata deðmez bu gaflet
Sular büsbütün kararýnca ýþýða doðrulur
Sýrrýn küpünü kapat
Topladým hafýza defterimi heybeme
Eski esvaplarým elimde, sýðýntý ezgin yetiþti
Ne alnýma iþleme kýrýþýðý göreyim, ne kimseye görüneyim
Biraz gittikten sonra dönüp aleve baktým
Beni an! dedi
Yepyeni bir kadýnsýn iþte
Biraz ümit serptikten sonra
Yaz meleklerin eteklerine
Tanrýnýn kýzlarýdýr onlar
Mavi göðsünü göstersin umut ýþýðý
Sonsuz kadýn, kendi etine gömül
Bir ýþýk düþün kara bir geceye
Hiç bir vakit tam kapanýk deðil umut penceren
Ocaðým, duyuldu, kesilince ses
Oynamýþtý temelinden
Ýki taþ kaydý yerinden
Alametin hecesinde yaþanýlanlarýn söylediði
Uçurumun kýyýsýnda
Oðlum, kýzým köstekledi
Umudu Allah korudu!
Salt benim bir umudum var! Mevlana’nýn þemsi gibi
Nerde?
Onu az söylerim
Yâr yanaðý gibidir kimseyle paylaþamam
Anlatma diyorsa için umudun ardýnda yine umut var
Üzülmekteyim! Üzülmekteyim!
Sorma neden
Bizi kim ne bilsin
Umut günlerdir lokmasýz susuz!
Bir tas, bir kaþýk verin
KAYIP YALDIZ