Kelebeðim,
gecenin kör bir vaktinde
yakan bir sevdanýn içinde
yavan yalnýzlýðýma eriyiþlerim
dudaklarýmda “kahýr” dünyaya…
“yanarak yýkýlayým kapýna” kararsýzlýðýnda
içimdeki âsi rüzgâr ürkütücü ýslýkla essin sokaklarýnda
katsýn birbirine nefeslerini
daðýtsýn saçlarýný gözlerimdeki
gönlüm gözlerinin tutsaðýyken…
bir arayýþ benimkisi “sende” seni
tahta bir masa üzerinde unutulan bir þiir parþümeniydim Sende
öylesine eski
öylesine demode
bilirdin
bilirdim
biliyorsun
þimdi
güneþe
tebessüm ederken,
Sýrtýmý
geceye
“Sana”
dönüyorum