Kalemden medet yok
Uykularýmý buruþturup dizinde
kelam üzerine ne varsa
öznesiz fiiller kusmakta üzerine
Zaten
ne ismim yazýldý buðulu pencerene
ne de yýldýzlar gibi gözlerine düþebildim
Ben bir hiç/im...
Sen gittin gideli avuçlarýmýn içinden
usturasýz bastýrýlamayan isyan yüzümde
kustuðum ölümlerden pay istiyorum
Çivili tabutlar geçiyor gözlerimin önünden
her birinin içine bir ben koyup
Fatiha eklemeden uðurluyorum
Zaten
ne tubanýn dallarý eðilecek önümde
ne de þefaate yüz bulacak intizar cümlelerim
Ben bir hiç/im...
Her gece
noktalama iþaretlerinde yolumu kaybederim
Beynimin ücralarýnda prematüre halleriyle
gölgeler gezinir
Ýdam mangasýnýn önünde gönül dilim
yaþýna baþýna bakmadan
elveda giyinir
Zaman yavaþlar
-ki bazen zor nefes alýr akreple yelkovan-
diþleri keskinleþir
Damarlarýmýn içine kaçýþýr yalnýzlýklar
ve satýr aralarýnda kaybolur ýslak kurþunlar
Nihayetinde
ne kilidini açabilirim parantezlerin
ne de Azrail’in elinde suskun elif kalabilirim
Ben bir hiç/im...
Sayfa kenarýndan katladýðýn çýkmaz sokaklar
oturduðun mevsimi ele vermiyorlar
Omuzlarýmda cellat görmüþ kuþlar var
Gömülmek için
cemreleri sürdüðün gamzelerini bekliyorlar
Bana býrakma kefenlerine bahar çizmeyi
Ben adýný her hatýrladýðýmda
kýrkikindi kokuyorum
Düþük yaptýðým kelimeler halimi anlamýyor
kül tablasýnýn kenarýnda aðlýyorum
nihayetinde
ne sevdiðin þarkýlarý söyledin kulaðýma
ne de mavi yiyen uçurtmalarýn ipini kestin
Ben
bir hiç/im...
Özgür SARAÇ/Râzý
12/04/2010Denizli