Ve
Hicran Vakti…
Bin bir özlem içinden geçti bir bir seneler,
Ayrýlýk vakti geldi çattý artýk neyleyim…
Ben bu aþka düþerken neler ummuþtum neler,
Ümitlerim gün gibi battý artýk neyleyim…
Yazýlmamýþ alnýma bana aþktan anlayan,
Durur acý hakikât karþýmda ayan beyan.
Ne hâlimi gören var ne de sesimi duyan,
Kapsam dýþý o yârin hattý artýk neyleyim…
Ayýrdý bedenimden kanadýmý kolumu,
Deva bulmaz bir derde yurt eyledi solumu.
Istýrap zindanýnda þaþýrmýþým yolumu,
Yâr beni naz hazzýna sattý artýk neyleyim…
Doluya koydum taþtý boþa koydum dolmadý,
Mecnunca dil döküþüm umurunda olmadý.
Yeni sayfa açmaya kâfi zaman kalmadý,
Yaptýðým tüm hesaplar yattý artýk neyleyim…
Elendi hayallerim zaman denen elekten,
Elem kaldý geriye tuttuðum her dilekten.
Görmedim bir merhamet ömür boyu felekten,
Aþkýmý masallara kattý artýk neyleyim…
Þimdi yarým yüreðim yaralý bir kuþ gibi,
Þu zamanýn iniþi ruhuma yokuþ gibi.
Can adadýðým vuslat kabus olan düþ gibi,
Gönül firkat zehrini tattý artýk neyleyim…
Takvimler güze erdi soldu bütün çiçekler,
Ufuktan yükselen gün hüznüme hüzün ekler.
Ben de bilmem göz yolda gönül hâlâ ne bekler,
Bahtým beni hicrâna attý artýk neyleyim.
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.