Değmez…

Kör-topal yürüyen dünya iþleri,
Günahsýz yüreði üzmeye deðmez…
Olmazda çürüyen gönül düþleri,
Kurulu düzeni bozmaya deðmez…

Ýnsan bahtýn kulu nefsin efesi,
Efelikle dolmaz kýsmet kefesi.
Üç günlük dünyada safa hevesi,
Edebi unutup azmaya deðmez…

Gönül güzel sever görev icabý,
Gözetmeli lakin örfü hicabý.
Ýlahi olmayan vuslat hesabý,
Dere-tepe mecnun gezmeye deðmez…

Ta ölüme kadar sürsün velev ki,
Bu dünyada kalýr her makam-mevki
Kendinden gayriye hükmetme zevki,
Ýnsan onurunu ezmeye deðmez…

Kimi vicdan kimi cüzdanda fakir,
Aciz beyinlerde yorulur fikir.
Þükrün baþ düþmaný haset denen kir,
Kadere talihe kýzmaya deðmez…

Ýnsan sabýrla hoþ öfkeyle çirkin,
Hakka güvenmemek hasýdýr þirkin.
Ömür bahçesinde büyütülen kin,
Sitemkâr arzuhal yazmaya deðmez…

Ýnsanoðlu çoban varlýðý sürü,
Mahþerde soru var ondan ötürü.
Mala-mülke dair derdin her türü,
Hüzün denizinde yüzmeye deðmez…

Yakýþmaz insanýn diline sövgü,
Hoþtur tatlý ikaz ölçülü övgü.
Yanlýþ yapan dosta duyulan sevgi,
Aðzý torba gibi büzmeye deðmez…

Kiminde manevi kiminde mali,
Süsler çeþit çeþit hazlar hayali.
Ýstikbalde güçten pay ihtimali,
Zalime methiye düzmeye deðmez…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…