travmalar

ve ben bir þehirden ötekine
hayaller inþa ederken

gönlü otobanlarda ölen
diþiler bilirim

bu sala bu vakit
ellerimden giden onlar için

göðsümde eskimiþ
olsalar bile

her birine ayrý ayrý
vanilya kokulu mumlar yanar

karanlýktan korkumda
hepsi hepsi bu kadar

þimdi sen kýymetlim
kucaðýmda derin bir uyku

soluksuz odalarda duvar
içimde nem var

oysa senin gözlerin
çocukluðumun kokusuydu benim

ikimiz için þimdi
topraðýn altý da üstü de bir

baþ ucuna abanoz aðacýndan
yürek diktim






Sosyal Medyada Paylaşın: